เช้าวันรุ่งขึ้น ฮั่วหมิงเช่อส่งกู้จิ่วฉือไปโรงเรียนด้วยตัวเขาเอง
รถเพิ่งจอด กู้จิ่วฉือกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ จู่ ๆ ประตูรถถูกล็อก เธอหันไปมองปีศาจใหญ่อย่างไม่เข้าใจ
“เป็นอะไรหรือ ?”
“เอามือถือของคุณให้ผม”
ฮั่วหมิงเช่อเงยหน้าขึ้น แล้วยื่นมือไปทางเธออย่างไม่รีบไม่ร้อน ท่าทางปกติมาก แต่เมื่อเขาเป็นคนทำ เต็มไปด้วยเสน่ห์เป็นพิเศษก็เหมือนภาพเคลื่อนไหวช้า ๆ ของหนังอย่างนั้น
กู้จิ่วฉือยื่นมือถือไป มองดูปีศาจใหญ่เปิดมือถือของเธอออก ปรากฏว่าหน้าจอมือถือถูกล็อกไว้
“รหัสคือวันเกิดของคุณ หนึ่งหนึ่งสองแปด”
เธอรีบชิงตอบขึ้นก่อน
เมื่อชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้น อึ้งไปทันที แล้วลองกดเลขวันเกิดของตัวเองใส่เข้าไป ปรากฏว่าเปิดมือถือออกจริงๆ
กู้จิ่วฉือยิ้มตาหยีขยับเข้ามาใกล้เขา แล้วจงใจกดน้ำเสียงให้ต่ำ “ต่อไปคุณสามารถดูมือถือของฉันได้ตามสบาย ฉันไม่มีความลับกับคุณ ”
เมื่อเธอพูดประโยคนี้จบ สังเกตดูปฏิกิริยาของปีศาจใหญ่อย่างใจจดใจจ่อ แม้ว่าท่าทางของชายหนุ่มจะไร้อารมณ์อยู่ตลอดเวลา แต่รูม่านตาที่หดตัวเล็กน้อยได้เปิดเผยเขาแล้ว
ฮั่วหมิงเช่อ คุณค่อยๆ ลองเชื่อฉันเถอะ !
ตอนที่เธอสังเกตท่าทางเล็กๆ น้อยๆ ของเขานั้น ชายหนุ่มได้ป้อนเบอร์โทรเข้าไปในมือถือของเธอ แล้วก็เอามือถือคืนให้เธอ
“นี่เป็นเบอร์ใหม่ของผม อันเก่าไม่ใช้แล้ว”
การลงมือปฏิบัติของปีศาจใหญ่ช่างรวดเร็วจริงๆ !
กู้จิ่วฉือประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ก้มหน้ากดดูเบอร์มือถือ ปรากฏว่าเลขท้ายนั้นเป็นวันเกิดของเธอ !
ไม่รู้ว่าทำไม หัวใจกระตุกอย่างแรงเหมือนถูกอะไรบางทุบตี จากนั้นรู้สึกมีความสุขมากเป็นพิเศษ
“พี่สาวคนนั้นของคุณ ต้องการให้ผมคิดหาวิธีจัดการไหม ?”
ฮั่วหมิงเช่อเสนอออกมาอย่างใส่ใจ จะช่วยเธอจัดการโค้วยู่นเอ๋อ
“ไม่ต้อง ไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นพี่สาว และฉันขอบคุณเธอมาก ที่ทำให้ฉันได้รู้ความจริงแต่เนิ่นๆ ฉันจัดการเองได้ คุณวางใจเถอะ ”
กู้จิ่วฉือรีบปฏิเสธ แม้ว่าปีศาจใหญ่ฟังแล้ว ใบหน้าที่ไร้อารมณ์จะไม่พอใจสักเท่าไหร่
“โอเค ต่อไปฉันยังมีเรื่องมากมายต้องการให้คุณช่วยเหลือ~ ครั้งนี้คุณไม่ต้องโกรธแล้ว~”
กู้จิ่วฉือจับแขนปีศาจใหญ่แกว่งไปมาเพื่อปรารถนาจะมีชีวิตอยู่รอด สุดท้ายเกลี้ยกล่อมอารมณ์ของเขากลับมาเล็กน้อย
จ้านยิงที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับในเวลานี้รู้สึกเข็ดฟันมาก ทำไมเขาจะต้องมาเป็นคนโสดแต่เช้าด้วย ?
“ถ้าอย่างนั้นฉันไปเรียนก่อน คุณก็ตั้งใจทำงาน ดูแลครอบครัว รู้ไหม ?”
กู้จิ่วฉือกะพริบตาอย่างจริงจัง แล้วกล่าวย้ำกับฮั่วหมิงเช่อ
“รู้แล้ว ”
ใครจะคิดว่าปีศาจใหญ่จะตอบรับอย่างไม่เคยมีมาก่อน!
จ้านยิงที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับด้านชาไปหมดแล้ว ท่านนาย ! คุณก็คือจักรพรรดิผู้โง่เง่า !
กู้จิ่วฉือยิ้มอย่างพอใจ แล้วจึงหันหลังผลักประตูรถลงไป
“อาฉือ !”
เธอยังไม่ทันจะยืนมั่นคง น้ำเสียงขยะแขยงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นทันที
โค้วยู่นเอ๋อแต่งตัวเพริศพริ้งพุ่งมาตรงหน้าเธอ
“พี่สาว ช่างบังเอิญจริงๆ ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ