ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 10

บทที่ 10 จับตาดู 24 ชั่วโมง

“กู้จิ่วฉือ แกนี่มันโง่จริงๆเลยนะ! ของล้ำค่าของตระกูลก็ดันยื่นให้เขาด้วยความสะเพร่า!”

กู้จิ่วฉือหยิบหมอนขึ้นมาทุบตนเองอย่างเสียใจตั้งหลายที แต่ในหัวกลับปรากฏภาพที่เธอโดนซาตานโอบอยู่ในอ้อมกอดจนเกือบจะจูบกัน

อีกแค่นิดเดียว เธอก็......

ชาติที่แล้วเธอกลัวเขากลัวราวกับเป็นภัยพิบัติขนาดใหญ่ ชาตินี้เพิ่งจะได้เกิดใหม่แค่วันเดียว ไม่นึกว่าเขาจะทำให้เธอใจสั่นได้?

บนใบหน้ากู้จิ่วฉือปรากฏสีหน้างงงันยุ่งเหยิงออกมา แม้ชาติที่แล้วทั้งตัวทั้งใจของเธอจะพุ่งเข้าไปหาเจี้ยยู่ถัง แต่ความรู้สึกใจเต้นอย่างนี้ เธอไม่เคยเป็นจริงๆ อาจจะหลงเจี้ยยู่ถัง แต่ก็ไม่สามารถเรียกว่าความรักได้......

ไม่ ใจเต้นอะไรกัน ฮั่วหมิงเช่อเป็นหนุ่มหล่ออันดับหนึ่งของเมืองตี้จิง เธอต้องบ้าผู้ชายแน่ๆ!

“ไม่ได้!กู้จิ่วฉือ！ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาบ้าผู้ชายนะ!”

สองมือของกู้จิ่วฉือตบไปที่ใบหน้าของตนเองทันที จึงสงบลงได้

“โอกาสที่ได้มาไม่ง่ายอย่างนี้ ต้องรักษาเอาไว้ให้ดี เปลี่ยนทางเดินของตนเอง เปลี่ยนคนทั้งหมดที่รักเธอ......”

ณ ห้องหนังสือของตระกูลฮั่ว

ชายหนุ่มสวมชุดสีดำชุดหนึ่งที่หลอมรวมไปกับยามค่ำคืน ท่าทางเย่อหยิ่งอวดดี ราวกับคนสูงศักดิ์ที่รอดตายมาด้วยการดูดเลือดนับหมื่นปี

เขานั่งพิงอยู่บนเก้าอี้หนังอย่างอ่อนเพลีย ดวงตาลึกล้ำกำลังให้ความสนใจกับเครื่องประดับในกล่องที่อยู่บนโต๊ะ สร้อยที่สวยงามประณีตเส้นนั้น

อัญมณีสีฟ้าเป็นประกายระยิบระยับอยู่ใต้แสงไฟ ราวกับน้ำตาของนางเงือก ของล้ำค่าที่น่าดึงดูดใจ

ก็เหมือนกับกู้จิ่วฉือ......

เวลานี้ วีดีโอคอลในคอมพิวเตอร์ที่ด้านหน้าดังขึ้นมา

“เจ้านายครับ คุณกู้ถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว ภายหลังพวกผมจะจับตาดูต่อไป 24 ชั่วโมงครับ!” ในวีดีโอ จ้านยิงผู้ช่วยของเขาพูดอย่างนอบน้อม

จริงๆในใจของเขาค่อนแคะอย่างบ้าคลั่ง ผู้หญิงบ้าๆอย่างกู้จิ่วฉือมีอะไรดีกันแน่ ถ้าจะให้เขาพูด เธอไม่เหมาะสมกับเจ้านายเขาเลย

ก็ไม่รู้ว่าเจ้านายโดนวางยาอะไร ถึงขาดเธอไม่ได้

ที่น่าโมโหกว่านั้นคือ ผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องการผู้ชายที่ดีที่หนึ่งในโลกอย่างเจ้านาย ไม่นึกว่าจะชอบขยะอย่างเจี้ยยู่ถัง！

“เจ้านายครับ สบายใจได้ ผมจะช่วยคุณจับตาดูคุณกู้อย่างแน่นหนา จะไม่ให้เธอทำเรื่องไม่ดีกับคุณอีกเด็ดขาด!” จ้านยิงพูดยืนยันหนักแน่น

“ไม่ต้องหรอก”

ฮั่วหมิงเช่อเอ่ยปากนิ่งๆ

“อะไรนะครับ? เจ้านายคุณจริงจังหรือเปล่า? ถึงวันนี้คุณกู้จะแสดงท่าทีในงานเลี้ยงออกมาได้ไม่เลว แต่เธอมีแผนการร้ายอะไรอีกใครก็ไม่สามารถรู้ได้! คุณห้ามเชื่อเธออีกนะครับ! ให้อิสระกับเธอก็เหมือนเป็นการให้ท้ายเธอนะครับ......”

จ้านยิงพูดโน้มน้าวด้วยความร้อนรนกระวนกระวาย แต่จู่ๆก็รู้สึกถึงสายตาพิฆาตที่เต็มไปด้วยความอันตรายของผู้ชายที่มีหน้าจอกั้นอยู่ ตกใจจนรีบหยุดพูด เหงื่อเย็นๆผุดขึ้นต่อเนื่องตอบกลับไป

“ครับ!”

ตอนที่ใบหน้าซีดเผือดของเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง หน้าจอก็เป็นสีดำไปแล้ว จ้านยิงเป่าปากคลายกังวล ไม่คิดว่าจะรู้สึกดีใจเหมือนได้เกิดใหม่

..................

วันรุ่งขึ้น

แสงแดดทะลุผ่านผ้าม่าน ตกลงมาบนเตียงผ้าไหม จูบลงไปที่ใบหน้าฟ้าประทานของสาวน้อย

แต่สาวน้อยกลับขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าซีดขาว ท่าทางเจ็บปวดและสับสน

“อ๊าก!”

กู้จิ่วฉือตกใจตื่นจากฝันร้าย เธอจับผ้าปูเตียงแน่น จ้องเพดานอยู่พักใหญ่ ถึงจะควบคุมร่างกายที่สั่นเทิ้มได้ ค่อยๆได้สติกลับมา

ในฝัน เธอยังอยู่ในคุกที่เฉอะแฉะร้อนอบอ้าว ในนั้นมีกลิ่นของเสียและกลิ่นเหม็นคละคลุ้งอยู่ด้วยกัน เธอเหมือนศพที่ค่อยๆเน่าเปื่อย

เธอกดๆขมับแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดก๊อกล้างหน้าอย่างแรง จึงรู้สึกตื่นขึ้นเล็กน้อย

พักใหญ่ เธอค่อยๆเงยหน้า จ้องตนเองในกระจก

คนในกระจกไม่ใช่นักโทษหญิงที่อยู่กับความตาย แต่เป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา และสวยหยาดเยิ้ม

“กู้จิ่วฉือ เธอเกิดใหม่แล้ว เธอจะใช้ชีวิตใหม่นี้ได้อย่างดี!”

“อาฉือ！เธอตื่นหรือยัง? ถ้ายังไม่ตื่นอีกจะสายแล้วนะ!”

เสียงของพี่รองดังขึ้นที่หน้าประตูกู้จิ่วฉือรีบขานรับ

“ฉันตื่นแล้ว จะเสร็จแล้ว!”

เธอตอนนี้ เพิ่งจะอายุสิบแปดปี ยังเป็นแค่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกเท่านั้น