บทที่ 35 Nineที่ลึกลับ
Nine
“ฉันมีพี่ชายคนโตและพี่ชายคนรองที่จะสืบทอดธุรกิจของครอบครัว นอกจากนี้ เหล่ากู้ไม่ใช่คนเคร่งเครียดขนาดนี้ คุณลืมไปหรือเปล่าว่าแม่ของฉันเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง”
การตอบโต้อย่างตรงไปตรงมาของกู้จิ่วฉือ ไม่ได้ช่วยรักษาหน้าของโค้วยู่นเอ๋อเลย
เธอเป็นคนตรงไปตรงมา ตรงกันข้ามมันสอดคล้องกับบุคลิกของสุภาพสตรีคนโตที่ไม่สนใจหน้าของผู้อื่น
ในทางตรงกันข้ามโค้วยู่นเอ๋อไม่ได้สงสัยอะไรมาก เพียงแค่ขบฟันอย่างลับๆด้วยความโกรธและทำได้เพียงแค่ยิ้มให้เธอเท่านั้น
“คุณพูดถูก แต่ฉันได้ยินมาว่า《ช่วงเวลาที่มีความสุข》 เป็นผลงานการผลิตเล็ก ๆ สำหรับลูกสาวที่ร่ำรวยเช่นคุณ คุณควรรับบทเป็นนางเอกโดยตรง หากคุณต้องการเดบิวต์บทบาทของนักแสดงหญิงหมายเลขสามก็เป็นเพียงซีอิ๊ว ! ไม่งั้นให้คุณลุงลงทุนละครเรื่องนี้ ให้คุณได้รับบทนางเอกโดยตรงจะดีกว่าไหม?”
โค้วยู่นเอ๋อสนับสนุนให้เธอต่อสู้เพื่อเป็นนักแสดงหญิงตัวหลัก
กู้จิ่วฉือหัวเราะในใจ ในชีวิตก่อนหน้านี้นางเอกของ《ช่วงเวลาที่มีความสุข》คือโต๋วฟังหวาลูกสาวคนเดียวของครอบครัวตระกูลตู้ทักษะการแสดงหลังเวทีเป็นสิ่งที่ดี ก่อนที่จะแสดง《ช่วงเวลาที่มีความสุข》 ก็ได้กลายเป็นนักจัดดอกไม้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในชุดโบราณมาแล้ว
ครั้งนี้โต๋วฟังหวาเป็นตัวละครเอกที่ได้รับการแต่งตั้งโดยผู้กำกับ และจุดประสงค์คือยืมเส้นทางของเธอเพื่อสร้างแรงผลักดันให้กับ《ช่วงเวลาที่มีความสุข》เธอไม่มีทางแทนที่เป็นนางเอกได้อย่างแน่นอน
ตระกูลตู้และตระกูลกู้ มีทรัพยากรทางการเงินเหมือนกันถ้า กู้จิ่วฉือยืนกรานที่จะต่อสู้ บทนางเอกอาจจะได้รับ แต่ความสัมพันธ์ระหว่าง 2 ฝ่ายกลายเป็นทางตัน และทำให้สร้างศัตรูศูนย์การค้าให้กับตระกูลกู้
โค้วยู่นเอ๋อวางแผนที่จะฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว!
“ช่างเถอะ ตอนนี้เหล่ากู้ไม่ให้เงินค่าขนมฉันด้วยซ้ำ เขาจะยังลงทุนให้ฉันหรือ? ฉันไม่อยากทำให้เขาโกรธ นอกจากนี้ฉันชอบบทของมู่เฉินมาก ๆ มันน่ารัก มีฉากไม่เยอะ,และการแสดงไม่เหนื่อยขนาดนี้ ~ “
กู้จิ่วฉือกล่าวเบา ๆ ราวกับว่าการแสดงเป็นเรื่องสนุก
โค้วยู่นเอ๋อโกรธจนจะอาเจียนเป็นเลือด เธอพยายามอย่างมาก ที่จะเกลี้ยกล่อมเจี้ยยู่ถัง และค้นหาความสัมพันธ์อื่น ๆ จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่พบบทบาทนักแสดงหญิงที่สี่ เหตุใดกู้จิ่วฉือจึงได้รับความไว้วางใจจากผู้เขียนอย่างง่ายดายและได้รับโอกาสในการออดิชั่นสำหรับนักแสดงหญิงที่สามโดยตรง
แม้ว่าในใจเธอจะโกรธด้วยความอิจฉา แต่เธอก็ทำได้เพียงทำให้กู้จิ่วฉือ พอใจด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
“อาฉือ ฉันก็ชอบบทบาทนักแสดงหญิงที่สี่ ใน《ช่วงเวลาที่มีความสุข》เช่นกัน คุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชูหย่า สามารถช่วยฉันได้ไหม? แวดวงบันเทิงลึกมาก จะดีกว่าไหมถ้ามีคนรู้จัก?”
โค้วยู่นเอ๋อกระพริบตาอย่างไร้เดียงสาและกล่าวด้วยความจริงใจ
ใบหน้าและดวงตาของเธอหลอกลวงอย่างมากหากเป็นกู้จิ่วฉือเมื่อก่อน ในขณะนี้เธอคงจะเชื่ออย่างสมบูรณ์
คำพูดถากถางเกิดขึ้นในดวงตาของกู้จิ่วฉือ และตอนนี้ไม่สามารถแสดงออกตรงไปตรงมามากเกินไป จะทำให้โค้วยู่นเอ๋อเห็นเบาะแส เธอจึงแสร้งทำเป็นประหม่าและเขินอาย
“ชูหย่า เพิ่งแนะนำให้ฉันไปออดิชั่นฉันไม่รู้ว่าฉันจะได้รับบทนี้หรือเปล่า แต่ฉันจะคุยกับชูหย่าเกี่ยวกับเรื่องของคุณ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่”
เมื่อโค้วยู่นเอ๋อเห็นว่ากู้จิ่วฉือตอบตกลง ก็ยิ้มออกมาในทันที
“อาฉือ คุณทำได้แน่! ฉันเชื่อเธอ!”
ฮ่าฮ่า ... เชื่อฉัน ฉันจะทำให้คุณประหลาดใจมาก!
กู้จิ่วฉือ ตอบอย่างเฉยเมย
“ฉันจะไปห้องไวโอลินก่อนนะ”
หลังจากพูดเสร็จเธอก็ถือกล่องไวโอลินเดินไปที่อาคารสอนดนตรี
ตอนนี้เธอเป็นอันดับหนึ่งของชั้นปี เข้าเรียนหรือไม่เข้าเรียนวิชาวัฒนธรรมคุณครูก็ไม่ว่าอะไร
แต่The Juilliard School ในฐานะโรงเรียนดนตรีอันดับหนึ่งของโลก ไม่ได้สมัครง่าย ๆ เธอต้องแข่งกับเวลาเพื่อไวโอลิน
โค้วยู่นเอ๋อยืนอยู่ที่เดิม มองไปที่ด้านหลังของกู้จิ่วฉืออย่างเย็นชา ความไม่สบายใจเกิดขึ้นในใจของเธอ
ไม่ได้ ช่วงนี้กู้จิ่วฉือเปลี่ยนแปลงไปมาก มันอยู่เหนือการควบคุมของเธอด้วยซ้ำ!
ไม่สามารถทนดูกู้จิ่วฉือเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เธอต้องการที่จะลากกู้จิ่วฉือลงไปในหล่ม เพียงแค่เท้าลงไปหนึงข้างก็จะไม่สามารถปีนขึ้นมาได้อีกตลอดไป!
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาทันที และโทรออกไปยังหมายเลขของเจี้ยยู่ถัง
“ที่รัก เมื่อเช้าคุณโทรหาฉันหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ
เริ่องนี้สนุกมาก..อยากให้นำมาลงต่อให้จบ...
สวัสดีค่ะต้านต่าต่า คุณคงไม่รู้จักว่าเราเป็นใครแต่เรามีเรื่องจะบอกคุณว่าเราชอบเรื่องนี้ที่คุณเขียนมากและรอคอยวันที่คุณจะกลับมาเขียนเรื่องนี้อีกครั้งเพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะมีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรก็แล้วแต่ขอให้คุณรู้ไว้ว่าเราหรือคนอ่านเรื่องนี้อีกหลายคนอยู่ข้างคุณและคุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวและได้โปรดในสักวันหนึ่งเมื่อคุณพร้อมขอให้คุณกลับมาเขียนเรื่องนี้เพราะเราและผู้อ่านอีกหลายคนรอคุณกลับมาเขียนเรื่องนี้อยู่เสมอ จากผู้อ่านที่ชอบเรื่องราวที่คุณแต่ง Hello. You probably don't know who I am, but I have to tell you that I really liked this story and I look forward to the day you come back to write about it again. So no matter what problems or obstacles you have, But please know that I and many other readers are on your side and that you are not alone. And please, one day when you are ready, I will ask you to come back and write about this because of me and my readers. Many people are always waiting for you to come back and write about this. From readers who liked the stories you wrote....