ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 4

บทที่ 4กู้จิ่วฉือไม่ใช่ของไร้ค่า

“ไปทำบ้าบอที่ไหนมาอีก? งานสำคัญ แต่มาสายขนาดนี้? ! ไม่เข้าท่า!”

กู้จิ่วฉือยังไม่ทันได้ยืดตัวขึ้นตรง เสียงตำหนิของกู้ชิงหยวนผู้เป็นพ่อ ที่อยู่ด้านข้างก็ลอยเข้ามา

ได้ฟังอย่างนี้กู้จิ่วฉือจึงขมวดคิ้วแน่น มองทั้งสามคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

โค้วยู่นเอ๋อกับแม่ของเธอโซวฝูหรง ยืนอยู่ข้างกายของพ่อกู้ชิงหยวนทั้งซ้ายและขวา สนิทสนมราวกับพวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน

ตั้งแต่หลังจากแม่ของเธอจากไป โค้วยู่นเอ๋อกับแม่จึงถือเอาคำสั่งเสียของแม่เข้ามาอยู่ในตระกูลกู้ หลอกล่อเธอจนเกิดความหายนะไม่หยุดหย่อน

ในสายตาของผู้เป็นพ่อกู้ชิงหยวนเธอเปลี่ยนเป็นตัวปัญหาที่รู้จักแต่สร้างความหายนะเท่านั้น เขาคนเดียวไม่สามารถอบรมลูกสาวที่เหลวแหลกให้ดีได้

ความเมินเฉยและคำตำหนิของเขา ทำให้กู้จิ่วฉือได้รับความรักความเอ็นดูจากพ่อน้อยลงเรื่อยๆ จึงทำให้โค้วยู่นเอ๋อกับแม่ของเธอคนที่สร้างความหายนะ กลายเป็นคนในครอบครัวที่สนิทสนมที่สุด!

“คุณลุงคะ อย่าตำหนิอาฉือเลยค่ะ อาฉือคงไปเตรียมของขวัญให้คุณปู่ฮั่วอยู่แน่ๆเลยค่ะถึงได้มาสาย ใช่ไหมอาฉือ？”

กู้จิ่วฉือกำลังจะเอ่ยปาก แต่จู่ๆเสียงหวานๆของโค้วยู่นเอ๋อก็ดังขึ้นมา

เสียงที่ไพเราะนี้ช่างเหมาะสมกับหน้าตาจริงๆ ใบหน้าที่ว่านอนสอนง่ายไม่มีพิษภัย ใครๆก็คงไม่ได้ระวังตัวจากเธอ ใครๆก็คงไม่เชื่อว่าภายใต้ใบหน้านี้ จะเป็นคนที่ใจดำอำมหิต

กู้จิ่วฉืออดกลั้นความสะอิดสะเอียนเอาไว้ ไม่ได้ฉีกปากของโค้วยู่นเอ๋อทันที

“ใช่สิคะ อาฉือของพวกเรารู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ฮั่ว ก็ต้องตั้งใจตระเตรียมของขวัญมาเป็นอย่างดีแน่ๆ ไม่งั้นงานสำคัญขนาดนี้ จะมาสายได้ยังไง?”

แม่ของโค้วยู่นเอ๋อ น้าของกู้จิ่วฉือโซวฝูหรงอธิบายตามคำพูดของลูกสาว

กู้จิ่วฉือมองสองแม่ลูกที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยด้วยสายตาไม่เป็นมิตร เธอมาถึงตรงเวลา แต่ตอนนี้กลับโดนสองแม่ลูกยัดเยียดว่ามาสายเสีย

ได้

ดูแล้วที่สองแม่ลูกช่วยเธอแก้ปัญหา ความเป็นจริงจะใช้เล่ห์เหลี่ยมอื่นกับเธออีกล่ะสิ ช่างเป็นแผนการที่แยบยลนักนะ!

ก่อนหน้านี้เธอคิดแค่จะทำลายงานหมั้น จะเตรียมของขวัญให้คุณปู่ฮั่วได้อย่างไร?

“อาฉือ รีบเอาของขวัญออกมาสิจ๊ะ?”

อย่างที่คิดไว้แล้วโซวฝูหรงยิ้มกว้างพูดประโยคนี้ออกมา

“ฉัน......”

กู้จิ่วฉืออยากจะพูดอะไรหน่อย แต่โค้วยู่นเอ๋อก็เอ่ยปากตัดบทเธอได้อย่างแม่นยำ

“อาฉือคงอยากทำให้คุณปู่ฮั่วประหลาดใจสินะ! เอางี้ พี่ให้ของพี่ก่อนแล้วกัน”

โค้วยู่นเอ๋อหยิบกล่องสวยๆกล่องหนึ่งออกมาราวกับแสดงมายากล เดินไปเปิดกล่องต่อหน้าท่านปู่ฮั่ว

“คุณปู่ฮั่ว ได้ยินว่าคุณปู่ชอบเก็บสะสมไปป์ นี่เป็นหินโมราที่หนูตามหามานานมาก ขัดจนเกลี้ยงเกลาเปลี่ยนเป็นไปป์ค่ะ คุณปู่ลองดูว่าชอบไหมคะ?”

ท่านปู่ฮั่วคลั่งไคล้ในการเก็บสะสมไปป์ เมื่อได้เห็นไปป์เขาก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปหยิบมาเล่น

“ใส่ใจดีจังเลยนะ”

ท่านปู่ฮั่วดวงตาเป็นประกาย พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ คุณแม่ฮั่วที่ยืนอยู่ข้างๆเขาก็มองโค้วยู่นเอ๋อด้วยความพอใจเช่นกัน

“ฉันว่าแม่หนูคนนี้ เฉลียวฉลาดจริงๆ”

“ควรทำอยู่แล้วค่ะ”

โค้วยู่นเอ๋อตอบรับอย่างถ่อมตัว แล้วถอยไปอยู่ด้านข้าง

แต่ครั้งนี้ ในที่สุดกู้จิ่วฉือก็ไม่พลาดที่จะได้เห็นสายตาที่กระหยิ่มยิ้มย่องของเธอ

โค้วยู่นเอ๋อแสร้งทำเป็นช่วยตนเองแก้ปัญหา แล้วหยิบของขวัญที่เธอตั้งใจเตรียมเอาไว้ออกมา เพื่อให้ได้รับความโปรดปรานและคำชื่นชมจากผู้ใหญ่ของตระกูลฮั่ว แล้วต่อด้วย ตนเองที่เป็นนางเอกของงานหมั้นนี้ เนื่องจากไม่มีของขวัญ ภาพลักษณ์ในใจของผู้ใหญ่ตระกูลฮั่วก็ต้องถดถอยลงอย่างรวดเร็ว!

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เป็นกลยุทธ์ที่ดีจริงๆ!

แต่ขอโทษนะ ชาตินี้ ฉันจะไม่ให้เธอสมหวังหรอก!

“คุณปู่ฮั่ว ตอนนี้ถึงตาฉันให้ของขวัญแล้วนะคะ!”

กู้จิ่วฉือยิ้มกว้างแล้วเอ่ยปากขึ้น ไม่แปลกใจเลยที่ได้เห็นสายตาตกตะลึงของโค้วยู่นเอ๋อ แล้วยังท่าทางหน้าตาตื่นของโซวฝูหรงอีก

“ของขวัญของอาฉือปู่ต้องชอบอยู่แล้ว รีบเอาออกมาให้ปู่ดูเร็ว!”

คุณปู่ฮั่วรีบพูดอย่างสนอกสนใจ ความสนใจของทั้งสองตระกูลก็เคลื่อนจากโค้วยู่นเอ๋อมาบนร่างของเธออย่างรวดเร็ว

“ของขวัญชิ้นนี้ หนูกับพี่เช่อตั้งใจเตรียมไว้ให้คุณปู่ด้วยกันค่ะ!”

เธอค่อยๆเอ่ยปาก เป็นฝ่ายเดินไปที่ข้างกายของฮั่วหมิงเช่อ แล้วคล้องแขนของเขา

ชั่วพริบตา เธอรู้สึกได้ถึงร่างกายที่เกร็งตึงของฝ่ายชายขึ้นมาทันที แล้วยังมีสายตาที่กำลังสืบเสาะค้นหาอีกด้วย......

“เธอสองคนเตรียมด้วยกัน?”