หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5

เมื่อเสิ่นชูพูดเรื่องการหย่าร้าง ใบหน้าของเธอเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ น้ำเสียงของเธอสงบราวกับว่าเธอไม่ได้จริงจัง

เฉินเสี่ยวคิดว่าเธอฟังผิดจนกระทั่งเสิ่นชูพูดต่อว่า "ในกระเป๋าเดินทางมีข้อตกลงการหย่า ช่วยหาให้ฉันที"

“เธอพูดจริงใช่ไหม!”

เฉินเสี่ยวแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ในที่สุดเพื่อนรักของเธอก็เอาชนะมันได้ จากนี้ไปพวกคนสารเลวจากตระกูลป๋อจะไปตายที่ไหนก็ไป!

"นั่งรอที่นี่นะ ฉันจะไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! รีบหย่าให้เร็วที่สุด ใครอยากจะกระโจนลงบ่อไฟก็ตามใจ! เราจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว!"

"ใช่ ใครที่อยากกระโดดลงไปก็เชิญตามสบาย"

เฉินเสี่ยวคิดเรื่องการหย่าร้างของเสิ่นชูมาตลอดสามปี เธอไม่เคยเห็นดีเห็นงามกับการแต่งงานระหว่างเสิ่นชูและป๋อมู่เหนียนมาตั้งแต่ต้น

อย่างไรก็ตาม การที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กและเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอมานานกว่า 20 ปี เฉินเสี่ยวทำใจไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อมเธอ เธอเฝ้ารอวันที่เสิ่นชูจะตาสว่างเอง

เธอเกือบคิดว่าเธอจะรอไม่ไหวแล้ว เสิ่นชูได้ทุ่มเทหัวใจทั้งหมดให้กับป๋อมู่เหนียน

ตอนนี้เสิ่นชูต้องการหย่า เธอจะไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป เฉินเสี่ยวทำเรื่องให้เธอออกจากโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุดและพบข้อตกลงการหย่าร้างของเสิ่นชู "เธอร่างข้อตกลงการหย่าร้างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอไม่ต้องการอะไรนอกจากการหย่า มันไม่ง่ายเกินไปสำหรับคนสารเลวป๋อมู่เหนียนหรอกเหรอ"

เสิ่นชูยื่นมือรับข้อตกลงการหย่าร้างมา และชายตามองเธอ “ฉันขาดเงินหรือเปล่า”

เฉินเสี่ยวคิดอยู่ครู่หนึ่งและตระหนักว่าเธอไม่ได้ขาดเงิน

เสิ่นชูคือใคร

เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเสิ่นในเมืองทางใต้ เธอเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของครอบครัวที่มั่งคั่ง มีแต่สุนัขโง่เขลาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวที่จะคิดว่าเสิ่นชูมาจากครอบครัวธรรมดา

น่าขันสิ้นดี!

ทั้งสองคนขึ้นรถ เฉินเสี่ยวกำลังจะถามเสิ่นชูว่าจะไปที่ไหน เสิ่นชูก็ชิงพูดขึ้น "ไปที่ Aurora Technology Corp.."