หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5
สรุปบท บทที่ 5: หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอน บทที่ 5 จาก หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 5 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายมหาเศรษฐี หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เมื่อเสิ่นชูพูดเรื่องการหย่าร้าง ใบหน้าของเธอเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ น้ำเสียงของเธอสงบราวกับว่าเธอไม่ได้จริงจัง
เฉินเสี่ยวคิดว่าเธอฟังผิดจนกระทั่งเสิ่นชูพูดต่อว่า "ในกระเป๋าเดินทางมีข้อตกลงการหย่า ช่วยหาให้ฉันที"
“เธอพูดจริงใช่ไหม!”
เฉินเสี่ยวแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ในที่สุดเพื่อนรักของเธอก็เอาชนะมันได้ จากนี้ไปพวกคนสารเลวจากตระกูลป๋อจะไปตายที่ไหนก็ไป!
"นั่งรอที่นี่นะ ฉันจะไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! รีบหย่าให้เร็วที่สุด ใครอยากจะกระโจนลงบ่อไฟก็ตามใจ! เราจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว!"
"ใช่ ใครที่อยากกระโดดลงไปก็เชิญตามสบาย"
เฉินเสี่ยวคิดเรื่องการหย่าร้างของเสิ่นชูมาตลอดสามปี เธอไม่เคยเห็นดีเห็นงามกับการแต่งงานระหว่างเสิ่นชูและป๋อมู่เหนียนมาตั้งแต่ต้น
อย่างไรก็ตาม การที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กและเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอมานานกว่า 20 ปี เฉินเสี่ยวทำใจไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อมเธอ เธอเฝ้ารอวันที่เสิ่นชูจะตาสว่างเอง
เธอเกือบคิดว่าเธอจะรอไม่ไหวแล้ว เสิ่นชูได้ทุ่มเทหัวใจทั้งหมดให้กับป๋อมู่เหนียน
ตอนนี้เสิ่นชูต้องการหย่า เธอจะไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป เฉินเสี่ยวทำเรื่องให้เธอออกจากโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุดและพบข้อตกลงการหย่าร้างของเสิ่นชู "เธอร่างข้อตกลงการหย่าร้างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอไม่ต้องการอะไรนอกจากการหย่า มันไม่ง่ายเกินไปสำหรับคนสารเลวป๋อมู่เหนียนหรอกเหรอ"
เสิ่นชูยื่นมือรับข้อตกลงการหย่าร้างมา และชายตามองเธอ “ฉันขาดเงินหรือเปล่า”
เฉินเสี่ยวคิดอยู่ครู่หนึ่งและตระหนักว่าเธอไม่ได้ขาดเงิน
เสิ่นชูคือใคร
เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเสิ่นในเมืองทางใต้ เธอเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของครอบครัวที่มั่งคั่ง มีแต่สุนัขโง่เขลาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวที่จะคิดว่าเสิ่นชูมาจากครอบครัวธรรมดา
น่าขันสิ้นดี!
ทั้งสองคนขึ้นรถ เฉินเสี่ยวกำลังจะถามเสิ่นชูว่าจะไปที่ไหน เสิ่นชูก็ชิงพูดขึ้น "ไปที่ Aurora Technology Corp.."
เขาก็อยากดูว่าเธอจะมีลูกไม้อะไรอีก
หลินเจ้าหยางพยักหน้า “โอเค เข้าใจแล้วครับ คุณป๋อ”
จากนั้นเขาก็เดินออกไป ปล่อยให้ป๋อมู่เหนียนได้มีเวลาส่วนตัว
หลังจากออกมาจากลิฟต์ เสิ่นชูก็ตรงไปที่ห้องทำงานของป๋อมู่เหนียน เธอเคยมาที่นี่หลายครั้ง เธอจึงรู้ว่าห้องทำงานของเขาอยู่ที่ไหน
ระหว่างทางพนักงานพากันทักทายเธออย่างสุภาพ โดยปกติแล้วเสิ่นชูจะยิ้มและตอบกลับ แต่ในวันนี้เธอหมดความอดทนที่จะทำเช่นนั้น
เธอสวมรองเท้าส้นสูงเดินตรงไปที่ห้องทำงานของป๋อมู่เหนียน เธอเคาะประตูและก่อนที่คนข้างในจะตอบเสิ่นชูผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไป "กรุณาลงนามในข้อตกลงการหย่าร้าง ฉันจะรอพบคุณที่ทางเข้าสำนักงานกิจการพลเรือน พรุ่งนี้เก้าโมงเช้า"
เสิ่นชูเดินไปที่โต๊ะและวางข้อตกลงการหย่าร้างที่เธอเซ็นชื่อไว้แล้วต่อหน้าเขา
หลังจากทำทั้งหมดนี้ เธอหันหลังกลับและจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตทุกวันได้ไหมเอ่ย...