หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 7
สรุปบท บทที่ 7: หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สรุปเนื้อหา บทที่ 7 – หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย Internet
บท บทที่ 7 ของ หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายมหาเศรษฐี เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“หนูจะกลับบ้านหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”
ที่ปลายสายอีกด้าน เสิ่นจินเฉิงรู้สึกถึงก้อนแข็งที่จุกในลำคอ “โอเค แม่ของลูกกับพ่อจะรอลูกที่บ้าน”
"ตกลงค่ะ"
วางสายโทรศัพท์ เสิ่นชูยกมือขึ้นปิดหน้า
เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่เธอยังต้องให้พ่อแม่เป็นห่วง ทั้งหมดเป็นเพราะป๋อมู่เหนียน!
เสิ่นชูรู้สึกว่าเธอช่างเป็นลูกอกตัญญู!
เฉินเสี่ยวรับโทรศัพท์ไปและรอให้เสิ่นชูระบายอารมณ์ของเธออย่างเงียบ ๆ
ห้านาทีต่อมา เสิ่นชูสงบลง หยิบกระดาษทิชชู่เช็ดน้ำตาและถามด้วยเสียงแหบแห้ง "ฉันขอยืมบัญชีโซเชียลมีเดียของบริษัทของลูกพี่ลูกน้องเธอได้ไหม"
บริษัท Canton Entertainment Corp อันโด่งดังบริหารงานโดยเฉินจี ลูกพี่ลูกน้องของเฉินเสี่ยว เพื่อโปรโมตศิลปินของเขาบริษัทมีบัญชีโซเชียลมีเดียหลายบัญชี
เฉินเสี่ยวตะลึงไปชั่วครู่ เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและพูดว่า "รอแป๊บเดียว ฉันจะขอเขาเดี๋ยวนี้!"
"โอเค"
เสิ่นชูตอบและเอียงศีรษะเพื่อมองไปที่ Aurora Technology Corp นอกหน้าต่างรถ เธอยิ้มอย่างประชดประชัน
เธอใช้สติส่วนไหนคิดว่าเธอจะสามารถทำให้ ป๋อมู่เหนียนตกหลุมรักเธอได้
เป็นเวลาสามปีแล้ว โชคดีที่เธอตระหนักเสียทีว่าเขาจะไม่มีวันตกหลุมรักเธอเพราะเขามีคนอื่นอยู่ในใจ
นั่นก็ไม่เลวเหมือนกัน อย่างน้อยเธอก็เชื่อในความพ่ายแพ้ของเธอแล้ว
แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอถูกข่มเหงและต้องทนทุกข์ทรมานมามาก เสิ่นชูจะไม่ปล่อยมันไปง่าย ๆ !
หลังจากคุยโทรศัพท์กับเฉินจีเสร็จ เฉินเสี่ยวก็หันหน้ามาและสังเกตเห็นเสิ่นชูมองออกไปนอกหน้าต่าง
ท้องฟ้ามืดครึ้ม ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเสิ่นชูถูกบังอยู่ในความมืดมิด
คืนนั้นเสิ่นชูเข้านอนตั้งแต่ยังไม่สี่ทุ่ม ตรงกันข้าม เฉินเสี่ยวโกรธชาวเน็ตเหล่านั้นมากจนเธอไม่ได้นอนจนกระทั่งตีสาม ผลก็คือ เธอนอนหลับจนถึงเกือบเก้าโมงเช้าของวันถัดไป
เมื่อเฉินเสี่ยวเดินงัวเงียออกมาจากห้อง เธอสังเกตเห็นว่าเสิ่นชูแต่งตัวและแต่งหน้าเรียบร้อยแล้ว เธอกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมออกจากบ้าน
เสิ่นชูมีลักษณะทั่วไปของผู้หญิงในเมืองทางใต้ เธอมีดวงตาที่งดงามและผิวหน้าเนียนละเอียด เธอไม่ใช่คนสวยแบบที่ใครๆ ต้องเหลียวมอง แต่เป็นคนที่ทำให้ใครต่อใครไม่มีวันลืมเธอ
วันนี้เธอแต่งตัวเรียบ ๆ แต่เซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก เธอสวมเสื้อสเวตเตอร์เปิดไหล่สีน้ำตาลเข้ม กางเกงขายาวสีน้ำเงินเข้ม และรองเท้าออกซ์ฟอร์ดสีดำ ผมยาวของเธอสยาย ไหล่ตั้งตรง และขาของเธอยาวเรียว ตัวตนทั้งหมดของเธอเป็นการผสมผสานระหว่างความอ่อนโยนและความเซ็กซี่อย่างอธิบายไม่ถูกซึ่งทำให้เจริญตา
เฉินเสี่ยวพอใจกับชุดของเสิ่นชูมาก มันดูเคร่งขรึมเล็กน้อย แต่ก็มีเสน่ห์
ดีมาก!
"ฉันจะออกไปแล้วนะ"
เสิ่นชูหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาและมองไปที่เฉินเสี่ยว
เฉินเสี่ยววิ่งเข้ามากอดเธอแน่น "ลุยเลย บอกลาความผิดพลาดแล้วเดินไปสู่ชีวิตใหม่!" เสิ่นชูยิ้มและตอบกลับไป "โอเค"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตทุกวันได้ไหมเอ่ย...