หย่ากันเถอะ ฉันต้องไปสืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 7

“หนูจะกลับบ้านหลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”

ที่ปลายสายอีกด้าน เสิ่นจินเฉิงรู้สึกถึงก้อนแข็งที่จุกในลำคอ “โอเค แม่ของลูกกับพ่อจะรอลูกที่บ้าน”

"ตกลงค่ะ"

วางสายโทรศัพท์ เสิ่นชูยกมือขึ้นปิดหน้า

เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่เธอยังต้องให้พ่อแม่เป็นห่วง ทั้งหมดเป็นเพราะป๋อมู่เหนียน!

เสิ่นชูรู้สึกว่าเธอช่างเป็นลูกอกตัญญู!

เฉินเสี่ยวรับโทรศัพท์ไปและรอให้เสิ่นชูระบายอารมณ์ของเธออย่างเงียบ ๆ

ห้านาทีต่อมา เสิ่นชูสงบลง หยิบกระดาษทิชชู่เช็ดน้ำตาและถามด้วยเสียงแหบแห้ง "ฉันขอยืมบัญชีโซเชียลมีเดียของบริษัทของลูกพี่ลูกน้องเธอได้ไหม"

บริษัท Canton Entertainment Corp อันโด่งดังบริหารงานโดยเฉินจี ลูกพี่ลูกน้องของเฉินเสี่ยว เพื่อโปรโมตศิลปินของเขาบริษัทมีบัญชีโซเชียลมีเดียหลายบัญชี

เฉินเสี่ยวตะลึงไปชั่วครู่ เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและพูดว่า "รอแป๊บเดียว ฉันจะขอเขาเดี๋ยวนี้!"

"โอเค"

เสิ่นชูตอบและเอียงศีรษะเพื่อมองไปที่ Aurora Technology Corp นอกหน้าต่างรถ เธอยิ้มอย่างประชดประชัน

เธอใช้สติส่วนไหนคิดว่าเธอจะสามารถทำให้ ป๋อมู่เหนียนตกหลุมรักเธอได้

เป็นเวลาสามปีแล้ว โชคดีที่เธอตระหนักเสียทีว่าเขาจะไม่มีวันตกหลุมรักเธอเพราะเขามีคนอื่นอยู่ในใจ

นั่นก็ไม่เลวเหมือนกัน อย่างน้อยเธอก็เชื่อในความพ่ายแพ้ของเธอแล้ว

แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอถูกข่มเหงและต้องทนทุกข์ทรมานมามาก เสิ่นชูจะไม่ปล่อยมันไปง่าย ๆ !

หลังจากคุยโทรศัพท์กับเฉินจีเสร็จ เฉินเสี่ยวก็หันหน้ามาและสังเกตเห็นเสิ่นชูมองออกไปนอกหน้าต่าง

ท้องฟ้ามืดครึ้ม ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเสิ่นชูถูกบังอยู่ในความมืดมิด