หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1027

สีหน้าของเลอศิลป์ดูเคร่งขรึมทันทีที่เขาได้ยินเช่นนั้น

รษิการู้สึกอย่างไรกับฉัน? ฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นมาก่อน...

เธอปฏิบัติต่อฉันเหมือนคนแปลกหน้ามาโดยตลอด แต่ฉันมองออกจากทัศนคติของเธอที่มีต่อฉันว่าเธอมองว่าฉันเป็นมากกว่าคนแปลกหน้า เป็นไปได้ไหมว่าเธอเริ่มมีใจให้ฉันหลังจากที่ฉันพยายามจีบเธอ?

เลอศิลป์หัวเราะคิกคักกับความคิดประชดประชันนั้น

ฉันคิดว่ารษิกาคงจะรู้สึกซาบซึ้งกับความพยายามของฉัน แต่คำตอบของเธอกลับเป็นอย่างอื่น จริงๆ แล้ว เธอทำเหมือนกับว่าการกระทำของฉันทำให้เธอเดือดร้อนมาก เธอคงอยากให้ฉันปล่อยเธอไว้ตามลำพังใช่ไหม?

จักรภพใจสั่นเช่นกันเมื่อเขาเห็นสีหน้าของเลอศิลป์เย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากเงียบงันไปไม่กี่นาที เขาก็พูดว่า "เป็นไปได้ที่คุณหมอรษิกายอมแพ้เรื่องนายไปแล้ว"

แม้ว่าสมองจะตึงเครียดแล้ว จักรภพก็ไม่เห็นปัญหาใดๆ เกี่ยวกับวิธีการของเขา

เขาคิดว่าปัญหาน่าจะอยู่ที่ความรู้สึกของรษิกาแทน

จักรภพรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นในห้องทำงาน แต่เขาตัดสินใจที่จะพูดต่อไป

“หากฉันเป็นเธอ ฉันคงไม่ให้อภัยนายกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้วได้เหมือนกัน คุณหมอรษิกาอยู่ต่างประเทศมาหกปีแล้ว แล้วทำไมเธอถึงกลับมากะทันหัน? ฉันเชื่อว่าเป็นเพราะเธอได้ละทิ้งสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตไปแล้ว”

เมื่อจักรภพพูดถึงเรื่องนี้ รษิกาก็อ้างว่าเราเป็นเพียงคนแปลกหน้าตอนเธอกลับมายังประเทศครั้งแรก...

ฉันพูดอะไร? ไม่มีทางที่มันจะง่ายกว่านี้อีกแล้ว! เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ของเลอศิลป์ก็เห็นได้ชัดว่าระดับความยากมันทะลุเพดานไปแล้ว! พูดตามตรง ถ้าฉันไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาลงเอยแบบนี้ ฉันคงหนีไปตั้งนานแล้ว! ยังไงก็ตาม ฉันให้คำแนะนำเขามากเกินกว่าจะยอมถอยตอนนี้ ฉันไม่สามารถนั่งเฉยๆ และดูเลอศิลป์ล้มเหลวแบบนี้ได้!