หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1054

เมื่อรู้ว่ารษิกาไม่ได้เกลียดชังเธอเลย ไอรดาก็โผเข้าไปในอ้อมแขนของรษิกาอย่างมีความสุข

รษิกายิ้มและโอบกอดไอรดาเอาไว้ก่อนจะถามอย่างอ่อนโยนว่า “ทำไมหนูถึงมาอยู่กับอชิและเบนนี่ล่ะ?”

เมื่อได้ยินคำถามของเธอ อชิกับเบนนี่ก็มองหน้ากันอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปมองไอรดา

เราควรจะปล่อยให้ไอรดาบอกแม่ว่าเราแอบพาเธอออกมา หรือควรจะบอกเองดีนะ? แม่กับไอวี่ก็ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแล้ว แม่คงไม่โกรธไอวี่หรอก!

ไอรดาไม่ได้ทำให้พวกเขาผิดหวัง เพราะเธอรีบเผยว่า “อชิกับเบนนี่ไปเยี่ยมหนูค่ะ แล้วหนูก็อยากมาเยี่ยมคุณ หนูเลยขอให้พวกเขาพาหนูมาที่นี่ค่ะ!” เสียงของเธอดูร่าเริงมาก

โชคดีที่ฉันตามพวกเขากลับมา ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เจอคุณรษิกาอีก!

รษิกานิ่งอึ้งไปทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของไอรดา

ไอวี่หนีออกจากบ้านมาพร้อมกับอชิและเบนนี่ ถ้าเลอศิลป์รู้เรื่องนี้เข้า ฉันจะอธิบายกับเขาว่ายังไง? เขาจะต้องคิดเอาเองว่าลูกชายของฉันทั้งสองคนโน้มน้าวให้ไอวี่ตามพวกเขากลับมาที่บ้านฉันแน่ๆ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอก็ค่อยๆ คลายอ้อมกอดจากไอรดา

ไอรดาตกใจจนหน้าถอดสี “คุณรษิกา อย่าโกรธเลยนะคะ!”

รษิกาลูบหัวเธอเป็นการปลอบใจและอธิบายว่า “ฉันต้องบอกพ่อหนูก่อนว่าหนูอยู่ที่นี่ ไม่งั้นเขาคงเป็นห่วงหนู”

ไอรดาพึมพำอย่างไม่เต็มใจ “หนูไม่อยากได้พ่อ…”

พ่อนั่นแหละที่ไม่ยอมให้ฉันมาเจอคุณรษิกา อชิ กับเบนนี่!

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของไอรดาตอนที่เอ่ยถึงพ่อของเธอ รษิกาก็รู้สึกมีปัญหาขึ้นมา

ในที่สุดเธอก็เข้าใจความรู้สึกของศศิตาและอัญชสา

ไอรดาติดรษิกามากกว่าติดเลอศิลป์เสียอีก

ดังนั้น มันก็เป็นเรื่องเข้าใจได้ถ้าพวกเขาไม่อยากให้เด็กหญิงตัวน้อยมาติดต่อกับรษิกาอยู่อย่างนั้น

รษิกาถึงกับคิดสรุปเอาเองว่าพวกเขาทำถูกแล้ว เพราะอีกไม่นาน ไอรดาก็จะต้องเป็นลูกสาวของคนอื่น

ในฐานะที่เธอเป็นแม่ เธอไม่อยากให้ลูกเลือกมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ

กระนั้น รษิกาก็ทนไม่ได้ที่จะเพิกเฉยต่อไอรดา โดยเฉพาะเมื่อเด็กหญิงเบะปากอย่างน่าสงสาร

“เป็นเด็กดีนะ ฉันจะคุยกับพ่อของหนูดีๆ จ้ะ” เธอกล่าวและฝืนยิ้มออกมา

รษิกายืนขึ้นเพื่อจะไปโทรหาเลอศิลป์

เธอเลื่อนโทรศัพท์ค้นหารายชื่อผู้ติดต่อและเห็นเบอร์ของเลอศิลป์ในขณะที่กริ่งประตูหน้าบ้านดังขึ้น

พอได้ยินดังนั้น รษิกาก็ชะงักไป

ไอรดากอดขาของรษิกาไว้ ราวกับเป็นลูกสัตว์ตัวน้อยๆ ที่หวาดกลัว และซ่อนอยู่ข้างหลังรษิกา

เธอคิดว่าเลอศิลป์มาที่นี่เพื่อพาตัวเธอกลับบ้านไป

รษิกาหันไปพยักหน้าให้เธอก่อนจะเดินไปเปิดประตูบ้าน

เมื่อได้เห็นผู้มาเยือนก็ทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึงไปทันที

ไอรดาหงุดหงิดมากจนคว้าชายเสื้อรษิกาเอาไว้แน่น เธออยากจะซ่อนตัวอยู่หลังรษิกาให้มิดชิด

อชิและเบนนี่เม้มปากแน่นและเข้าไปหารษิกาที่ตรงประตูบ้าน

ศศิตาเบ้ปากเป็นเชิงเหยียดหยามขณะที่มองดูการกระทำของพวกเขา จากนั้นเธอก็หันไปมองรษิกา “คติยาบอกฉันว่าลูกชายของเธอแอบพาไอวี่ออกจากบ้านมา ฉันก็เลยมาที่นี่เพื่อดูว่ามันจริงหรือเปล่า กลายเป็นว่าไอวี่อยู่ที่บ้านของเธอจริงๆ สินะ”

รษิกาขมวดคิ้วและโต้กลับไปว่า “อชิและเบนนี่แค่พาไอวี่กลับมาที่นี่ จะได้เล่นด้วยกันเท่านั้นค่ะ พวกเขาเป็นแค่เด็ก ดังนั้นรบกวนช่วยระวังคำพูดของคุณด้วยนะคะ”

การบอกว่าเด็กๆ “แอบพา” ไอรดาออกมาจากบ้านของเธอนั้นมันเป็นการกล่าวหาที่รุนแรงมาก

ศศิตาจ้องหน้าเธออย่างแค้นเคือง “ทำไม? ฉันพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ?”