หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1078

น้ำตาไหลรินลงมาบนแก้มของไอรดาขณะที่เธอสะอื้นไห้ “คุณรษิกา ให้อภัยพ่อเถอะค่ะ!”

ดวงตาของรษิกาวูบไหว

เธอเพิ่งสัญญาไปว่าจะอยู่ให้ห่างจากเรื่องของไอรดา แต่น้ำตาของเด็กหญิงก็เกือบทำให้เธอกลับคำพูด

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เด็กหญิง

“ไอวี่ อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ฉัน…” รษิกาต้องการอธิบายว่าเธอไม่ได้โกรธเลอศิลป์ แต่หลังจากนึกได้ว่าเขาพูดอะไรเมื่อครู่นี้ เธอก็อธิบายออกมาไม่ได้

ขณะที่เธอเริ่มพูด เลอศิลป์ก็เลิกคิ้วขึ้นจนดูเหมือนกระตือรือร้นอยากจะฟังเธอพูด

แต่เธอก็ไม่พูดอะไรต่อแม้ว่าเขาจะรอมาสักระยะแล้ว

ใบหน้าของเลอศิลป์เคร่งเครียดมาก ขณะที่ไอรดาก็ร้องไห้เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

รษิกาเปิดปากจะพูดแต่ไม่มีคำใดหลุดออกมา เธอรู้สึกแย่กับไอรดาและเงยหน้ามามองเลอศิลป์เป็นเชิงบอกให้เขาปลอบลูกสาว

นาทีที่เธอทำเช่นนั้น เธอก็เห็นความโกรธขึ้งในแววตาเขา

พอพวกเขาสบตากัน รษิกาก็รู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“พอเถอะ ไอวี่ มาหาพ่อ เรากลับบ้านกัน”

เลอศิลป์เบือนหน้าหนีไปและโน้มตัวลงมาจับมือไอรดา

ไอรดาหงุดหงิดอยู่แล้วเพราะการที่พวกเขาทะเลาะกัน เมื่อได้ยินน้ำเสียงของพ่อ เธอก็ยิ่งไม่เห็นด้วยมากขึ้น

เธอเริ่มร้องได้จนสุดเสียง

อชิกับเบนนี่วิ่งขึ้นมาข้างบนอย่างรวดเร็ว “เป็นอะไรไป? ไอวี่”

ความเครียดของรษิกาทวีคูณขึ้นเพราะเลอศิลป์และไอรดา สิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการคือให้เด็กชายทั้งสองขึ้นมาข้างบน