เสียงของประตูที่ชั้นล่างที่เปิดออกและปิดลงไปดังลั่น
รษิกาตัวแข็งทื่อขณะที่ยืนมองมือที่ว่างเปล่าของตัวเอง
เลอศิลป์จากไปอย่างนั้นเลยสินะ…
เธอรีบออกไปที่ระเบียงแล้วมองลงมา โดยพยายามจะแอบมองเลอศิลป์อุ้มไอรดาไปที่รถและค่อยๆ ขับออกไปจากบ้าน
รษิการู้สึกเศร้าอย่างอธิบายไม่ถูกขณะที่มองดูรถพวกเขาค่อยๆ หายไปจากสายตา
ฉันแค่ต้องการจะพูดกับเขาเรื่องเกี่ยวกับบุคลิกของไอรดา แล้วทำไมเรื่องมันถึงได้กลับกลายเป็นอย่างนี้ไปได้? ถ้าเราไม่ได้เจอกันอีก ภาพจำสุดท้ายที่ไอรดาได้เจอฉันจะแย่แบบนี้เลยน่ะเหรอ?
เมื่อเธอตั้งสติได้ แก้มเธอก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาแล้ว
อชิและเบนนี่ที่กำลังรอแม่อยู่ข้างล่างก็ขึ้นมาข้างบนเพื่อตรวจดูเพราะเห็นว่าเธอไม่ลงมาเสียที
นาทีที่พวกเขาขึ้นไป พวกเขาก็เห็นรษิกายืนอยู่ที่ระเบียงโดยหันหลังให้พวกเขา
ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขารู้สึกได้ถึงความเสียใจจากแค่มองเงาร่างของแม่
“แม่ครับ” เบนนี่เรียกอย่างระแวดระวัง
รษิกาไม่ตอบอะไรเลยราวกับเธอไม่ได้ยิน
เด็กๆ มองหน้ากันแล้ววิ่งเข้าไปหาเธอ ขณะที่อชิก็ดึงแขนเสื้อของแม่
การกระทำของเขาทำให้รษิกามีสติ รษิกาตกใจเมื่อเห็นลูกทั้งสองที่เข้ามาหา เธอรีบเช็ดน้ำตาด้วยมือตัวเองทันที
โชคไม่ดีที่เด็กๆ สังเกตเห็น
“แม่ครับ ร้องไห้ทำไมเหรอครับ?” เบนนี่เงยหน้ามามองด้วยความกังวล
ไอวี่ไม่ร้องไห้เลยเหรอ? แต่เมื่อกี้ฉันเห็นเธอร้องนี่นา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...