หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1082

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อ ไอรดาก็เม้มปาดแน่นขณะที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้อย่างสิ้นหวัง

ฉันร้องไห้ไม่ได้! ถ้าพ่อกับคุณรษิกาต้องแยกทางจากกัน ฉันจะไม่ได้เจอเธออีกแน่นอน มันขึ้นอยู่กับฉันคนเดียวที่จะช่วยให้พวกเขาคืนดีกัน

ในพริบตานั้น ไอรดาก็นึกถึงคำแนะนำของเด็กชายทั้งสองนั่นคือพยายามทำให้แข็งแกร่งขึ้น

ตลอดการเดินทางกลับบ้าน ไอรดาไม่ร้องไห้เลยสักนิด

เมื่อเลอศิลป์อุ้มเธอลงจากรถ เขาก็แปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าของเธอ

แม้ว่าดูเหมือนเธอจะร้องไห้ออกมาได้ทุกวินาที แต่เธอก็พยายามกลั้นไว้

เลอศิลป์สงสัยว่าอะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปมากขนาดนี้

เมื่อเขาพยายามจะจับมือเธอและคาดว่าเธอคงปฏิเสธ ไอรดากลับปล่อยให้เขาจูงมือเธอไปอย่างว่าง่าย

เลอศิลป์รู้สึกซับซ้อนไปหมด แต่เขาก็พาไอรดากลับเข้าบ้าน

นาทีที่พวกเขาเข้ามาในบ้าน ก็ได้เจอกับศศิตาที่นั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ที่โซฟา

“ถ้ากลับมาช้ากว่านี้ แม่ว่าจะไปรับไอวี่กลับมาเองอยู่แล้ว!”

ศศิตามองหน้าลูกชายก่อนจะหันไปมองไอรดา “ไอวี่ มานี่มา มาให้ย่ากอดหน่อย”

แม้ว่าไอรดาจะเปลี่ยนไปมาก แต่ความกลัวที่เธอมีต่อศศิตาก็ไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย

คำพูดของศศิตาทำให้เด็กหญิงเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังเลอศิลป์

เลอศิลป์เรียกคติยามา “พาไอวี่ขึ้นไปข้างบนก่อนนะ”