หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 109

รษิกาไปรับลูกๆ ของเธอหลังจากเดินออกมาจากห้องทำงานผู้อำนวยการ

“แม่ยังติดธุระอีกนิดหน่อย ดังนั้นแม่จะให้ป้าป้าเมธินีมารับลูกทั้งสองคนแทนนะ ดีไหม?” รษิกาพยายามระงับความโกรธของเธอและถามเด็กทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสองคนไม่ได้คิดอะไรมากและพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง พวกเขารู้ว่าเธอยุ่งอยู่กับงาน

รษิกาส่งตัวเด็กๆ ให้เพื่อนสนิทของเธอแล้วกลับไปที่รถ สีหน้าของเธอบูดบึ้งขึ้นมาอีกครั้ง เธอรีบขับรถตรงไปที่บ้านของเลอศิลป์ทันที

“สวัสดีค่ะคุณรษิกา” คติยากล่าวทักทาย เธอกำลังจะพูดมากกว่านี้ แต่เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของ รษิกา เธอก็ต้องกลืนคำพูดของเธอลงไป

รษิกาพยักหน้าสั้นๆ ให้คติยาและหันไปที่ห้องนั่งเล่น “เลอศิลป์อยู่ไหม? ฉันอยากคุยกับเขา”

คติยาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "อยู่ค่ะ ฉันจะขึ้นไปเรียกเขาข้างบนให้”

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ลงมาชั้นล่างโดยมีเลอศิลป์เดินตามหลังเธอมาและไอรดาก็เดินโซเซตามหลังทั้งคู่ลงมาด้วยเช่นกัน

เลอศิลป์ยังคงไม่ไว้ใจที่จะฝากไอรดาไว้กับพ่อแม่ของเขา เขาจึงไปรอที่ประตูโรงเรียนอนุบาลเพื่อรับเธอมาก่อนเวลาเลิกเรียน

อารมณ์ของไอรดาดีขึ้นอย่างชัดเจนเพราะเธอไม่ต้องเจอผู้หญิงใจร้ายคนนั้นแล้ว และตอนนี้เธอเห็นว่ารษิกาอยู่ที่นี่ สายตาของเธอเป็นประกายด้วยความร่าเริงและเธอก็วิ่งไปหารษิกาโดยกางแขนออก

หัวใจของรษิกาอ่อนยวบไปชั่วขณะเมื่อเห็นเด็กน้อยคนนี้ จากนั้นเธอก็ลูบศีรษะของไอรดาพร้อมกล่าวว่า “ฉันมีเรื่องจะคุยกับพ่อของหนู หนูช่วยไปรอที่นั่นและเล่นคนเดียวสักหน่อยก่อน ได้ไหมจ๊ะ?”

ไอรดาพยักหน้าและเริ่มเล่นกับตุ๊กตาของเธอบนพรมข้างโซฟา

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว "คุณต้องการอะไร?"

ความโกรธที่ระงับมานานของรษิกา ระเบิดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของเขา “เลอศิลป์ถ้าคุณมีปัญหากับฉัน ก็มาลงที่ฉันสิ ทำไมคุณทำสิ่งนี้กับอชิและเบนนี่ได้ลงคอ พวกเขาเคยทำอะไรคุณเหรอ? พวกเขาเคารพคุณมากเสมอมา และพวกเขาก็ดูแลลูกสาวของคุณเป็นอย่างดี คุณไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปรังแกเด็กสองคนนี้เลย แม้แต่จะทำเพื่อไอรดาก็ตาม”