หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1099

ขณะที่คำเหล่านั้นหลุดออกมาจากปากจักรภพ เลอศิลป์ก็กระชับมือที่ถือแก้วอยู่ไว้แน่น

หกปีก่อน…

“นายปฏิบัติต่อคุณหมอรษิกาแย่มากกว่าที่คุณหมอรษิกาปฏิบัติต่อนายอีก เมื่อหกปีที่แล้ว” จักรภพกล่าวต่อไป “ตอนนั้น ฉันน่ะสงสัยว่าเธอจะรู้สึกยังไงเรื่องที่นายสนใจแต่กับงานและอัญชสาอย่างเดียว ฉันคิดว่าเธอจะจากไปในไม่ช้า แต่ฉันก็แปลกใจนะที่เธอยังอยู่เคียงข้างนายมานานตั้งหลายปี แถมยังมีลูกให้นายด้วย”

ตอนนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของจักรภพ “ดูเหมือนคุณหมอรษิกาจะรักนายมากๆ เลยนะตอนนั้น นายบอกว่านายเป็นคนมีมานะ แต่นายก็กำลังยอมแพ้เรื่องเธอแค่ภายในไม่กี่เดือน เพียงเพราะว่าเธอจริงจังกับเรื่องงานมากเกินไปหน่อย ในทางกลับกัน คุณหมอรษิกาอยู่เคียงข้างนายมาตั้งหลายปี”

จักรภพยังรู้สึกแย่แทนรษิกาด้วยซ้ำเมื่อคิดถึงเรื่องที่เธอต้องเจอในหลายปีเหล่านั้น เมื่อเขาได้พูดสิ่งที่ต้องการแล้ว เขาก็เดาะลิ้นและส่ายหน้า

สีหน้าของเลอศิลป์เคร่งเครียดขึ้น

เธอทนอยู่ได้ยังไงในหลายปีที่ผ่านมานั่น? ฉันคิดว่าเธอจะไร้เหตุผลตอนที่หนีจากไป แต่ตอนนี้พอมาลองคิดดู เธอจะต้องทนจนเกินขีดจำกัดไปแล้ว เธอคิดอะไรอยู่นะตอนที่จากไปในคราวนั้น?

การระลึกถึงช่วงเวลานั้นทำให้ใจของเลอศิลป์เจ็บปวด

“นี่เป็นความผิดของฉันเอง” เขาพูดหลังจากเวลาผ่านไป

จักรภพนิ่งอึ้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเลอศิลป์ยอมรับว่าเขาผิดอย่างง่ายดาย

“ฉันทำแบบนี้กับเธอเมื่อหกปีก่อน แล้วตอนนี้เธอกำลังทำแบบเดียวกับที่ฉันทำ” แววแห่งการเกลียดตัวเองฉายในดวงตาของเลอศิลป์ “บางทีนี่อาจจะเป็นกรรม แต่มันมาช้าไปหกปี”

เมื่อได้ยินความขมขื่นที่เจือในน้ำเสียงของเลอศิลป์ จักรภพก็หลุบตาลงขณะที่รู้สึกหนักใจ

เขาแค่เอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีก่อน เพราะเรื่องนั้นมันผุดขึ้นมาในหัว เขาไม่ได้ต้องการจะให้เลอศิลป์รู้สึกผิดเลย

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมนายถึงไม่ทิ้งแผนการเดิมไปก่อนแล้วจีบคุณรษิกาใหม่อีกทีล่ะ? จะได้แก้ไขความเสียใจที่นายกับเธอมีต่อกัน”

มันจะทำร้ายรษิกาอย่างรุนแรง แล้วฉันจะไปขอให้เธออภัยให้ฉันได้ยังไง? ฉันแน่ใจว่ารษิกาก็เบื่อที่ฉันตามเกาะแกะเธอในช่วงนี้มาากแล้ว เธอแค่ปฏิบัติต่อฉันอย่างครึ่งๆ กลางๆ เท่านั้น เหมือนแค่สุภาพต่อฉัน