หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1121

อัญชสาเดินตามไอรดามาติดๆ เธอพูดออกมาอย่างลังเล “เลอศิลป์…”

เธอรู้สึกผิดด้วยเหตุผลบางอย่างเมื่อเธอเห็นว่าเด็กหญิงโมโหใส่เลอศิลป์

ในเวลาเดียวกันนั้น เธอก็โล่งใจที่ไอรดาไม่ได้พูดอะไรกับเลอศิลป์เลย

เลอศิลป์พยักหน้าให้อัญชสาและบอกว่า “ขอโทษที่รบกวนให้คุณดูแลไอวี่นะ”

อัญชสาดีใจที่ได้ยินคำนั้น เธอพูดออกมาว่า “ไม่เป็นไรเลยค่ะ ฉันดีใจที่ได้ทำ ไอวี่เป็นเด็กน่ารักมากๆ เลย”

ด้วยความที่เธอหงุดหงิดไอรดามาบนรถเมื่อก่อนหน้านี้ แต่อัญชสาก็ตัดสินใจเก็บซ่อนเรื่องนี้เอาไว้ราวกับเด็กสาวที่มีความลับในใจตัวเอง

“อาหารเย็นพร้อมแล้ว คุณอยู่กินข้าวกับเราดีไหม?” เลอศิลป์เสนอ

อัญชสาดีใจจนเนื้อเต้น “ได้สิคะ”

พวกเขาเดินตามกันเข้าไปในห้องอาหาร

คติยาจัดโต๊ะสำหรับสามคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

อัญชสาพูดว่า “เดี๋ยวฉันไปเรียกไอวี่ให้นะคะ”

แม้จะพูดเช่นนั้น แต่เธอก็ไม่มั่นใจเลยว่าจะปลอบโยนไอรดาให้ลงมาข้างล่างอย่างไรดี

อย่างไรแล้ว เด็กหญิงก็หงุดหงิดเพราะอัญชสา ไอรดาจึงอาจจะไม่ฟังคำแนะนำของเธอ

ถ้าเธอร้องไห้โวยวายใส่ฉันต่อหน้าเลอศิลป์ล่ะก็…

ขณะที่เธอกำลังทุกข์ใจ เลอศิลป์ก็พูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร เธออาจจะโกรธผม เธอคงไม่ชอบโรงเรียนใหม่ ปล่อยให้เธอสงบลงเองก่อนดีกว่า”

หลังจากนั้น เลอศิลป์ก็หยิบช้อนส้อมขึ้นมาเริ่มทานข้าว

อัญชสาชะงักไป ความตึงเครียดในใจก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง แต่เธอยังไม่ลืมทำท่าราวกับเป็นแม่เลี้ยงที่แสนดี

“ไอวี่ยังเด็กมากนะคะ เธอไม่ควรต้องอดข้าว ถ้าเธอไม่อยากลงมา คติยา ช่วยจัดอาหารเอาขึ้นไปให้เธอหน่อยได้ไหม?”

ตอนนี้คติยาถึงกับตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ เธอประหลาดใจมากที่ได้เห็นความรอบคอบของอัญชสา

นี่คือสิ่งที่ฉันคิดไว้ใช่ไหม?