หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1122

ไอรดาไม่ลงมาที่ห้องอาหารเลย แม้หลังจากเลอศิลป์กับอัญชสาทานข้าวเสร็จแล้ว เธอก็ไม่ลงมา

อัญชสาจะไม่ยอมให้เด็กหญิงมาทำลายแผนการของเธอ หลังจากเธอพยายามอย่างหนักที่จะให้เลอศิลป์รักษาสัญญาเรื่องการหมั้นของพวกเขา

หลังจากทานมื้อเย็นแล้ว เธอก็เสนอว่า “ฉันจะขึ้นไปดูไอวี่หน่อยนะคะ”

เลอศิลป์พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจนัก

เธอเดินขึ้นไปข้างบน หัวใจเธอจุกแน่นไปหมด

คติยาอยู่กับไอรดาในห้องนอนและมองดูเด็กหญิงค่อยๆ ทานมื้อเย็นไปอย่างเชื่องช้า

เมื่อเธอเห็นอัญชสาอยู่ที่ประตูห้อง คติยาก็ทักทายอย่างเป็นกันเอง “คุณอัญชสา”

อัญชสาพยักหน้าและพูดว่า “คุณลงไปข้างล่างก่อนเถอะ ฉันอยากคุยกับไอวี่หน่อย”

คติยาลังเลเล็กน้อยแต่ก็ไม่มีข้ออ้างจะคัดค้านสิ่งที่หญิงสาวต้องการ ในที่สุดเธอก็ออกจากห้องไป

เหลือเพียงอัญชสากับไอรดาอยู่สองคนในห้องนอน

ไอรดาพองแก้มของเธออย่างขุ่นเคืองและกระแทกส้อมลงบนโต๊ะ เธอหันหลังกลับและกระโดดขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะหมกตัวเองในผ้าห่ม จากนั้นเธอก็ยุ่งอยู่กับการเล่นตุ๊กตาของเธอ โดยดูเหมือนตั้งใจที่จะเมินเฉยต่ออัญชสาไปแล้ว

พฤติกรรมของเธอทำให้อัญชสามีสีหน้าเศร้าหมอง เธอรีบเข้าไปหาเด็กหญิงและพูดอ้อนวอนว่า “ไอวี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นกับเธอนะ อย่าโกรธฉันต่อไปเลยได้ไหม?”

เมื่อก่อนนี้ อัญชสาคงจะสั่งสอนเด็กหญิงไปแล้วที่อาละวาดโวยวาย

แต่ตอนนี้ไอรดาคือกุญแจไปสู่อนาคตของเธอ อัญชสาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเทิดทูนไอรดาไว้บนหิ้ง

ไอรดาก้มหน้างุดและไม่สนใจคำอ้อนวอนของอัญชสาเลย

อัญชสากัดฟันและพูดว่า “เธอช่วยสัญญากับฉันหน่อยได้ไหมว่าจะไม่บอกพ่อเรื่องที่ฉันพูดกับเธอบนรถ? ได้ไหม? ฉันสัญญาว่าจะไม่พูดจาแบบนั้นกับเธออีก”

ไอรดาพึมพำตอบรับเบาๆ กับคำพูดของเธอ

เธอไม่คิดที่จะบอกพ่อของเธอเกี่ยวกับคำพูดของอัญชสามาตั้งแต่แรก

ฉันคิดถึงคุณรษิกา อชิ และเบนนี่มากๆ…