หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 114

เกือบหนึ่งชั่วโมงต่อมา จิรายุก้าวออกมาจากห้องด้วยท่าทีที่ค่อนข้างเหนื่อย

มันไม่ได้ผลอย่างที่เขาหวังไว้ แม้เขาจะงัดทุกเคล็ดลับและทฤษฎีในหนังสือที่เขาเรียนรู้มาเพื่อเกลี้ยกล่อมและกระตุ้นการตอบสนองของไอรดา

“เป็นไงบ้าง?” เลอศิลป์ถามอย่างใจจดใจจ่อ

จิรายุได้แต่ส่ายหัว “ไอวี่ปิดกั้นตัวเองอย่างถึงที่สุด เธอปฏิเสธการสื่อสารกับทุกคนรวมถึงฉัน ฉันเดาว่าเธอต้องถูกกระตุ้นจากอะไรบางอย่างมา ทางเดียวที่จะช่วยได้คือเราต้องรู้ว่าแผลในใจของเธอคืออะไร”

เลอศิลป์นิ่งไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ดูเหมือนว่าจิรายุจะไม่ได้สังเกตอาการของเพื่อนเขา เขาจึงถามต่อว่า “เมื่อเร็วๆ นี้ มีสถานการณ์ที่อาจจะทำให้อารมณ์ของไอวี่แปรปรวนบ้างไหม?”

ความทรงจำของเด็กน้อยทำลายความเงียบของเธอ เพราะรษิกาได้กลับมาเจอเลอศิลป์ เขาจึงมีคำตอบที่ชัดมาก

หลังจากหยุดไปสักครู่หนึ่ง เลอศิลป์จึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าให้จิรายุฟัง

จิรายุตกตะลึงเมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นมีผลต่ออารมณ์และจิตใจไอรดาได้ขนาดนี้ “บางทีผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นกุญแจสำคัญ อาการของไอวี่อาจจะดีขึ้นถ้าเราพาเธอมาเจอไอวี่ได้”

พาผู้หญิงคนนั้นมาเจอไอวี่เนี่ยนะ?

เมื่อนึกถึงท่าทีของการจากไปเมื่อเช้านี้ ทำให้เลอศิลป์หน้านิ่วคิ้วขมวด “เข้าใจแล้ว ฉันจะลองคุยกับเธอดู”

จิรายุพยักหน้า

ทางด้านรษิกา เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับสถานการณ์ของไอรดา

ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะสิ่งที่เลอศิลป์พูดกับเธอ หรือเป็นเพราะเธอรู้สึกหวั่นใจตั้งแต่ออกมาจากโรงเรียนอนุบาล