หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1157

อัญชสาเริ่มอาการหนักขึ้น ด้วยกลัวว่าอชิและเบนนี่จะได้ยินเธอ รษิกาจึงตัดสินใจเปิดประตูและเผชิญหน้ากับเธอ

“พูดจบหรือยัง คุณอัญชสา? ถ้าจบแล้ว ก็กลับไปสักที” เธอพูด

เมื่ออัญชสาเห็นว่าในที่สุดรษิกาก็ออกมาจากคฤหาสน์แล้ว เธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้น “กล้าดียังไงถึงออกมา! หมายความว่ายังไง? แกหวังว่าเลอศิลป์จะมาช่วยแกงั้นเหรอ” เธอตะโกนใส่หน้ารษิกา

รษิกาขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ “อย่างที่ฉันบอกไปแล้ว ฉันจะตีตัวออกห่างจากพวกเขา วันนี้ฉันไปโรงเรียนก็เพียงเพราะอยากรู้ว่าไอวี่เป็นยังไงบ้าง ถ้าเด็กพวกนั้นไม่รังแกเธอ ฉันคงไม่ได้พบกับคุณเลอศิลป์ และจะไม่มีใครรู้ว่าฉันอยู่ที่นั่น”

จากนั้นเธอก็กล่าวคำสัญญา “จากนี้ไป ตราบใดที่ไอวี่สบายดี ฉันจะออกไปจากชีวิตคุณ”

“แกต้องล้อฉันเล่นแน่!” อัญชสาทำสีหน้าดูหมิ่น “แกคิดว่าฉันจะยังเชื่อคำพูดของแกงั้นเหรอ? เด็กสองคนนั้นอยู่ไหน? พาออกมาเดี๋ยวนี้! ฉันอยากจะให้พวกเขาเห็นตัวตนที่แท้จริงของแม่ตัวเอง! พวกเขาควรจะรู้ว่าแกใช้วิธีไหนในการยั่วยวนคู่หมั้นของคนอื่น!”

สีหน้าของรษิกาเข้มขึ้นเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเธอ “อัญชสา ภักดีสรวง ถ้าคุณโวยวายเสร็จแล้วก็ออกไปจากที่นี่ซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!”

“เอาเลย! ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าตำรวจจะเข้าข้างฉันที่เป็นคู่หมั้นของเลอศิลป์ หรือแก คนที่เป็นมือที่สาม!” อัญชสาหัวเราะเยาะ

ในขณะนั้น อชิกับเบนนี่เพิ่งคุยกันเสร็จ และพวกเขาได้ยินเสียงการโต้เถียงไกลๆ มาจากชั้นล่าง

ดูเหมือนมีคนเรียกแม่ว่าเป็นมือที่สาม...

ด้วยความงุนงง เด็กๆ จึงวิ่งไปที่ระเบียงและมองลงไปด้านล่าง และพบว่าอัญชสายืนอยู่หน้าทางเข้าคฤหาสน์ของพวกเขา

เธอต่อว่าแม่ของพวกเขาด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น

“ฟังฉันนะ แกจะไม่ได้รับความสนใจจากเลอศิลป์ ไม่ว่าแกจะทำอะไรก็ตาม! เขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับแกมาตั้งแต่หกปีที่แล้ว และไม่เคยเปลี่ยนแปลงตั้งแต่นั้นมา! ฉันเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มีค่าพอที่จะอยู่เคียงข้างเขา!” อัญชสาพลุ่งพล่าน “นอกจากนี้ ไม่มีทางที่ครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์จะยอมรับลูกทั้งสองคนของแก!”

ราวกับว่าเธอพูดเรื่องพวกนั้นเพราะกลัวว่ารษิกาจะลืมไปหมดแล้ว