รษิกาหวาดกลัวจนแทบบ้า เธอสั่นไปทั้งตัว และพยายามซุกตัวเองในอ้อมกอดของเขาโดยสัญชาตญาณ
เมื่อเขารับรู้ได้ว่าร่างกายของเธอสั่น เลอศิลป์ก็ใจอ่อนลงพร้อมกับถามว่า “คุณจะเข้ามาที่นี่ทำไม? ถ้าคุณกลัวซะขนาดนี้”
เธอตกตะลึงเกินกว่าจะตอบอะไรออกไป เมื่อได้ยินเสียงเขา
“ผมจะพาคุณออกไปเอง” ชายคนนั้นพูดพลางถอนหายใจ
รษิกาค่อยๆ ดึงสติตัวเองกลับมา เธอรู้สึกว่าเสียงนั้นช่างคุ้นเคยจริงๆ และกลิ่นที่เตะจมูกเธอก็ทำให้หัวใจเธอแทบจะตกลงไปที่ตาตุ่ม
เลอศิลป์งั้นเหรอ? ไม่น่าจะใช่นะ เขาจะมาที่นี่ทำไม?
เธอเงยหน้ามองด้วยความสับสน และได้สบตากับสายตาที่แสนจะห่วงใยคู่นั้น
รษิกาตัวแข็งทันทีที่สบตากันกับเขา ใบหน้าของเธอไม่แสดงอารมณ์ และเธอก็พยายามดิ้นรนเพื่อสะบัดตัวเองให้หลุดจากอ้อมแขนเขา ดูเหมือนความกลัวทั้งหมดจะหายเป็นปลิดทิ้ง
เลอศิลป์รับรู้ได้ถึงการต่อต้านของเธอ เขาจึงเย็นชาใส่เธอทันทีพร้อมทั้งปล่อยให้เธอถอยห่างออกไปจากเขา
“คุณมาที่นี่ทำไม?” เธอถามพลางจ้องมองชายตรงหน้าด้วยความระแวง
“มาตามหาคุณไง” เลอศิลป์ตั้งสติและตอบออกไปอย่างเฉยเมย
เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฉันว่าฉันก็อธิบายไปชัดเจนทุกอย่างแล้วนะ ที่คุณมาตามหาฉันแบบนี้ แสดงว่ามีสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
เนื้อเรื่องวนอยู่อ่าง10รอบ,😁😁😁...
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...