หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 120

เลอศิลป์เดินตามหลังมาติดๆ

จริงๆ ทางออกก็หาไม่ยาก แต่รษิกาเธอตื่นตระหนกกับลูกเล่นที่ซับซ้อนและน่ากลัว ทำให้เธอหลงและหาทางออกไม่เจอสักที

หลังจากที่เรียกสติคืนมาได้ เธอก็ออกจากบ้านผีสิงได้อย่างง่ายดาย

แสงแดดส่องกระทบใบหน้าเธอ ทำให้เธอตาพร่าเล็กน้อย

ส่วนเลอศิลป์ที่อยู่ข้างหลังรษิกา เขาไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เลย

ณ จุดนี้ เขาทั้งสองคนมีความคิดที่ไม่ตรงกัน

เมื่อสังเกตเห็นบรรยากาศที่ตึงเครียด เมธินีดึงรษิกาไปข้างๆ และกระซิบเธอเบาๆ ว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? เขามาขอให้เธอช่วยอะไร?”

รษิกาที่ตอนนี้มีสติครบถ้วน เธอจ้องหน้าเลอศิลป์และสังเกตเห็นว่าเขาเต็มไปด้วยความกังวล

เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา เธอก็นึกถึงสิ่งที่เลอศิลป์พูดในบ้านผีสิง

ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้โกหก

เมื่อคิดเช่นนั้น รษิกาก็เริ่มเป็นห่วงไอรดาขึ้นมา

ก่อนหน้านี้ เธอคิดมาตลอดว่าไอรดาเป็นลูกของเลอศิลป์กับอัญชสา แต่พอได้รู้ว่าอัญชสาไม่ใช่แม่ไอรดา เธอก็รู้สึกเอ็นดูไอรดามากขึ้น

“ไม่มีอะไรหรอก แค่เรื่องส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ” รษิกายิ้ม

แต่ถึงอย่างไรเมธีนิก็ยังอดที่จะสงสัยไม่ได้อยู่ดี

พวกเขามีเรื่องส่วนตัวอะไรที่ต้องคุยกันงั้นเหรอ? แถมเลอศิลป์ยังตามมาวุ่นวายตลอดทาง

ขณะที่เมธินีอยากจะจุ้นเรื่องนี้ต่อ เธอก็พบว่ารษิกาเดินหนีไปหาเลอศิลป์ซะแล้ว

ทำให้ความสงสัยของเมธินีทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น

เมื่อเลอศิลป์เห็นว่ารษิกาตรงดิ่งเข้ามาหา เขาก็ขมวดคิ้วและไม่ล้มเลิกความต้องการที่จะขอความช่วยเหลือจากเธอ

“ไปดูไอรดากันเถอะ” รษิกาเอ่ยชวนก่อน

อชิและเบนนี่นั่งข้างๆ รษิกา เมื่อพวกเขาได้ฟังเลอศิลป์เล่า จากที่รู้สึกเกลียดชัง กลับกลายเป็นความรู้สึกปวดร้าวหัวใจเข้ามาแทนที่

ไอรดาอายุไล่เลี่ยกับพวกเขา แต่เธอต้องเผชิญกับเรื่องคับแค้นใจในชีวิต แม้แต่ในชั้นอนุบาล เธอก็ถูกคนอื่นๆ ผลักไสไล่ส่ง

พวกเราต้องปกป้องไอวี่!

ครรชิตขับรถด้วยความเร็วสูง ทำให้พวกเขาไปถึงจุดหมายในไม่ช้า

เมื่อลงจากรถ เลอศิลป์ก็พาทั้งสามคนขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน

ขณะเดียวกัน จิรายุกำลังรออยู่ข้างบน เนื่องจากไอรดาต่อต้านทุกวิถีทาง ทำให้เขาต้องเฝ้าดูเธออยู่ห่างๆ เพราะกลัวว่าเธอจะทำร้ายตัวเอง เขาใช้วิธีแง้มประตูไว้เล็กน้อย และมองดูเธออย่างเงียบๆ

เมื่อเขาเห็นทั้งสี่คน จิรายุขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า “คุณรษิกา”

รษิกาพยักหน้าตอบ และมุ่งความสนใจที่ไอรดาเท่านั้น “ไอวี่อยู่ไหนคะ? ฉันขอดูเธอหน่อย”

จิรายุจึงชี้ไปที่มุมห้อง