หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 121

รษิกาเดินเข้าไปตามทางที่จิรายุชี้ ก่อนจะเห็นไอรดานั่งขดตัวกอดเข่าอยู่ที่มุมห้อง สายตาของเธอว่างเปล่าราวกับตุ๊กตาที่ไร้ซึ่งวิญญาณ

เมื่อนึกภาพที่ไอรดามักจะต้อนรับเธอด้วยรอยยิ้มกว้างแสนหวานทุกครั้งที่เจอกัน หัวใจของรษิกาก็แทบสลาย ภาพของไอรดาในตอนนี้มันทำให้เธอจุกอกจนแทบหายใจไม่ออก

เช้าวันนี้ ไอรดาคว้ากระโปรงของเธอไว้แน่นพลางส่งสายตาเป็นประกาย แต่ในตอนนี้เธอกลับต้องมาเศร้าซึมอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาแบบนี้อย่างที่ใครก็คาดไม่ถึง

รษิกาค่อยๆ ย่องเข้าไปในห้องและย่อตัวลงนั่งข้างไอรดา เธอร้องเรียกออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและแผ่วเบา “ไอวี่ ฉันมาแล้วนะ”

แต่ไอรดากลับไม่ตอบสนองอะไรเลย

รษิกาถึงกับผงะไปเมื่อเห็นอาการของไอรดา

ที่ด้านหลังรษิกา จิรายุเอ่ยย้ำเบาๆ ว่า “คุณรษิกาครับ ตอนนี้ไอรดาปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอกไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว คุณต้องคอยพูดกับเธอเพื่อดึงให้เธอกลับมาสู่โลกความจริง และความอดทนเป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำให้บรรลุผลนะครับ”

รษิกาสงบสติอารมณ์ก่อนจะพยักหน้ารับ

เธอเริ่มคุยกับไอรดาอีกครั้ง “ไอวี่จ๊ะ ดูสิว่าใครมาด้วย! อชิกับเบนนี่ก็มาบ้านหนูเหมือนกันนะคะ! พวกเขาอยู่นี่แล้วนะ!”

อชิกับเบนนี่รีบเข้ามาหารษิกากับไอรดา เบนนี่ทำหน้าหยอกล้อใส่ไอรดาก่อนจะบอกว่า “ฉันมาเยี่ยมเธอแล้ว! ไม่ต้องร้องไห้แล้วนะ!”

อชิขมวดคิ้วและจ้องตาไอรดา “เธอจะพักก่อนสักแปบนึงก็ได้นะ โอเคไหม? เรากำลังรอให้มาเล่นด้วยกันอยู่นะ เธออยากมาเล่นกับเราไหมล่ะ?”

ก่อนหน้านี้ ถ้าพวกเขาพูดแบบนี้เมื่อไร ไอรดาก็มักจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเมื่อนั้น

แต่ครั้งนี้ไอรดากลับไม่ตอบสนองอะไรเลย เธอเอาแต่นั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่ที่เดิม แม้แต่จะขยับนิ้วก็ยังไม่ทำ

รอยยิ้มบนใบหน้าเบนนี่ค่อยๆ จางหายไปและกลับกลายเป็นขมวดคิ้วแทน “นี่ เราคุยกับเธออยู่นะ เธอไม่พอใจที่ต้องไปโรงเรียนเหรอ? อชิกับฉันก็จะไปหาเธอที่โรงเรียนในอีกไม่นานนี้แล้วนะ เธออยากไปไหนเราก็จะพาไปทุกที่เลย เราจะได้ทำโน่นทำนี่ด้วยกันไง! ไม่ดีเหรอ?”