ไอรดากอดเธอแน่นและไม่ยอมปล่อย
ดังนั้น รษิกาจึงอธิบายอย่างไม่เต็มใจว่า “พ่อของหนูกับฉันยังไม่ได้กินข้าวเลย เราจะเล่นเป็นเพื่อนหนูหลังกินข้าวเสร็จแล้วนะ โอเคไหม?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ในที่สุดเด็กหญิงก็ปล่อยรษิกาและจ้องมองเธออย่างตั้งใจ
รษิกายิ้ม ก่อนจะลูบหัวของเด็กน้อย และหันไปหาเลอศิลป์ “เข้ามาเลยคุณเลอศิลป์ ฉันจะไปเตรียมอาหาร”
แววตาของเลอศิลป์หม่นลงก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น นานแล้วที่ฉันไม่ได้รับคำเชิญจากเธอ นี่มันก็ดีเหมือนกันนะ
เด็กๆ รู้สึกโล่งใจที่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้ใหญ่สองคนดีขึ้นหลังจากที่รษิกาออกจากโรงพยาบาล
ขณะที่เลอศิลป์นั่งอยู่บนโซฟา เขาก็เฝ้าดูเด็กๆ เล่นกัน
ภายในห้องครัว รษิกากำลังเตรียมอาหาร
ด้วยเหตุนี้ บรรยากาศในคฤหาสน์จึงอบอุ่นมากอย่างน่าประหลาดใจ
ไม่นานหลังจากนั้น รษิกาก็ออกจากครัวพร้อมกับแซนด์วิชสองชิ้นและนมร้อนหนึ่งแก้วก่อนจะนำไปวางไว้ตรงหน้าเลอศิลป์ “ใกล้จะถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว ดังนั้นคุณกินอาหารพวกนี้ไปก่อนแล้วรอจนถึงเวลามื้อเที่ยงนะคะ”
เขาพยักหน้า
ขณะที่เธอกำลังจะนั่งข้างเขา โทรศัพท์ของเธอที่อยู่บนโต๊ะกาแฟก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ทั้งคู่ก้มหน้าลงและเห็นชื่อของเจตนินบนหน้าจอ
ขณะที่เลอศิลป์ขมวดคิ้ว รษิกาก็ต้องการรับโทรศัพท์เพราะเธอรู้ว่าเจตนินเป็นห่วงเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...