หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 126

แม้เธอจะเริ่มร้องไห้ออกมาขณะที่อ้อนวอนต่อเขา แต่เลอศิลป์ก็ไม่คลายมือที่บีบคอเธออยู่เลยสักนิด

เธอใช้เรี่ยวแรงทุกหยาดหยดในตัวเพื่อหายใจเอาอากาศเข้าไป แต่เธอก็ยังคงดื้อดึงไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำ

ถ้าเลอศิลป์โหดร้ายกับฉันขนาดนี้ทั้งที่แค่สงสัยในตัวฉัน ไม่บอกก็รู้เลยว่าเขาจะทำยังไงบ้างถ้าฉันยอมรับความผิดครั้งนี้!

ครรชิตตกใจมากเมื่อเดินเข้ามาเห็นว่าหน้าอัญชสาเขียวคล้ำขนาดนั้นแล้ว ด้วยความกลัวว่าเลอศิลป์จะพลั้งมือฆ่าเธอตายไปเสียก่อน เขาจึงรีบวิ่งเข้ามาห้าม “ปล่อยเธอครับ คุณเลอศิลป์! ถ้าไม่ปล่อย เธอต้องตายแน่!”

แทนที่จะปล่อย เลอศิลป์กลับยิ่งบีบคอเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม

ในเวลานั้น อัญชสาไม่สงสัยเลยว่าเขาจะต้องบีบคอเธอจนตายแน่

จนกระทั่งครรชิตไม่เหลือทางอื่นนอกจากก้าวเข้าไปช่วยงัดร่างเธอออกมาจากเงื้อมมือเขา

พอหลุดออกจากมือของเลอศิลป์ อัญชสาร่วงลงไปกองกับพื้นทันทีเพราะไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เธอหอบหายใจเข้าไปอย่างหนัก

หลังจากใช้เวลาสักพักเพื่อรวบรวมสติ เลอศิลป์ก็จ้องหน้าเธอและพูดว่า “ได้ คุณจะทำตัวแบบนี้ต่อไปก็ตามใจ ผมจะไปถามไอวี่เมื่อเธออาการดีขึ้น แล้วผมจะมาหาคุณแน่ถ้าคุณเป็นตัวการเรื่องนี้จริงๆ!”

จากนั้นเขาก็หุนหันออกจากบ้านไปโดยมีครรชิตตามหลังไปติดๆ ทิ้งให้อัญชสากองอยู่กับพื้นด้วยสีหน้าที่ทั้งโกรธและกลัวผสมปนเปกันไปหมด

โธ่โว้ย! ทำไมอีเด็กบ้านั่นมันไปตายๆ ไปซะ? คราวนี้ฉันก็ต้องมาอยู่บนความหวาดกลัวว่าเธอจะพูดเรื่องฉันเข้าสักวันน่ะสิ!

แค่คิดว่าเลอศิลป์จะทำอย่างไรกับเธอก็ทำให้เธอกลัวจนคุมสติไม่ได้

เลอศิลป์นิ่งเงียบไปตั้งแต่ขึ้นรถมากับครรชิต

“คุณเลอศิลป์ครับ คุณจะไปดูคุณหนูไอรดาก่อนไหมครับ?” ครรชิตถามอย่างระแวดระวังหลังจากเงียบอยู่นาน