หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1270

ไม่นานนัก ตำรวจก็มาถึง

จากนั้น คมสันก็ถูกนำตัวไปยังรถตำรวจ

ก่อนที่จะออกไป เขาหันกลับมามองรษิกาอยู่นาน

รษิกาทนสายตาเขาได้แค่เพียงวินาทีเดียวก่อนที่เธอจะละสายตาไป

ความจริงก็คือ เธอไม่รู้เลยว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร

เมื่อเห็นเธอเลี่ยงสายตาเขา คมสันก็หัวเราะอย่างขมขื่นเป็นเชิงดูถูกตัวเอง เขาขึ้นไปบนรถโดยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

หลังจากนั้น รถตำรวจก็เร่งเครื่องยนต์ออกไป

ครรชิตเองก็ออกไปจากที่นั่นหลังจากบอกลากับเลอศิลป์แล้ว

ต่อมา รษิกากับเลอศิลป์ก็ถูกทิ้งให้อยู่ที่ทางเข้าสถาบันวิจัยกันตามลำพัง

เลอศิลป์มองดูหญิงสาวข้างๆ เขาด้วยความเป็นห่วง

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่? คุณยังยินดีจะเชื่อไหมว่าคมสันทำอะไรแบบนี้ลงไปได้?”

เธอเงยหน้ามามองสบตากับเขาและไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาของเธอบอกทุกอย่างอย่างชัดเจน

อันที่จริง การล้มล้างทัศนคติต่อใครคนหนึ่งที่มีมาเป็นเวลานานไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ในชั่วข้ามคืน อย่างน้อยก็ไม่ใช่สำหรับเธอ

รษิกามองไปทางที่รถตำรวจขับออกไปและถามว่า “จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาเหรอ?”

ทันใดนั้น เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้ว “จนถึงตอนนี้ คุณก็ยังห่วงเขาอยู่เหรอ?”

สีหน้าของรษิกาเศร้าหมอง “คุณไม่เข้าใจ เขาทำงานกับฉันมานานหลายปีจริงๆ อีกอย่าง ฉันก็สลัดความรู้สึกที่ว่าฉันเป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่เขาทำอย่างนี้ออกไปไม่ได้เลย”

ถ้าไม่ใช่เพราะฉันปิดใจอย่างหนาแน่น และถ้าฉันรู้ว่าเขามีใจให้ฉันก่อนหน้านี้ บางทีเรื่องทั้งหมดก็อาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ ฉันคิดอะไรง่ายเกินไป เขาเป็นหมอที่โดดเด่น แต่เขาก็เป็นรองฉันมานานหลายปี แต่ฉันก็กลับมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา

ขณะที่เธอจมกับความรู้สึกผิด แขนคู่หนึ่งก็ดึงเธอเข้าไปโอบกอดไว้อย่างอบอุ่นโดยไม่รู้ล่วงหน้า

มือใหญ่ๆ ลูบหัวของเธอ

ฉันคิดว่าคมสันตระหนักได้ถึงความผิดพลาดของเขาตอนที่ถูกจับ โชคไม่ดีที่เขาไม่อาจกลับตัวได้อีกต่อไปแล้ว ดังนั้น เขาจึงใช้วิธีนี้ในการปลอบใจตัวเองว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดไป

อย่างที่เลอศิลป์พูด ถ้าเขาชอบฉันจริงๆ เขาจะไม่ทำอะไรให้ฉันต้องเจ็บปวดเลย…