คุณครูที่โรงเรียนอนุบาลรู้สึกทั้งดีใจและอึดอัดใจเมื่อทั้งห้าคนมาถึงโรงเรียนด้วยกัน “คุณรษิกา…”
แม้อัญชสาจะเป็นคนเรียกร้องให้ไล่อชิและเบนนี่ออกจากโรงเรียน แต่คุณครูพิมพ์รภาก็ยังรู้สึกแย่และต้องการขอโทษ
“ดูเหมือนฉันจะต้องพาอชิกับเบนนี่มาให้คุณครูดูแลอีกแล้วนะคะ!” รษิกาตัดบทพร้อมกับยิ้มออกมา
ครูพิมพ์รภาพยักหน้าหนักแน่น “ได้สิคะ! ทั้งสองคนเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย การดูแลเขาจึงเป็นสิ่งที่น่ายินดีมากจริงๆ!”
รษิกาพยักหน้า “ส่วนไอวี่ ช่วงนี้อาจจะดูแปลกไปสักหน่อยนะคะ เธอไม่ค่อยพูดกับใครมากนัก รบกวนคุณครูช่วยดูแลให้ใกล้ชิดหน่อยแล้วกันค่ะ”
ด้วยกลัวว่าไอรดาจะเสียใจถ้าได้ยินเรื่องออทิสติกที่เธอเป็นอยู่ รษิกาจึงเลือกที่จะไม่เอ่ยออกมาตรงๆ
ครูพิมพ์รภาพยักหน้าและให้คำมั่นว่าเธอจะดูแลพวกเขาให้เป็นอย่างดี
อชิกับเบนนี่ก็เช่นกัน พวกเขาจับมือไอรดาไว้คนละข้างและพูดว่า “เราจะช่วยดูแลไอวี่ด้วยเหมือนกันครับ! เราจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอเด็ดขาด!”
รษิกาลูบหัวพวกเขาพลางยิ้มออกมา
ครูพิมพ์รภาเตรียมจะพาเด็กๆ เข้าไปข้างในโรงเรียน แต่รษิกากลับยังยืนอยู่ที่เดิมโดยมีเลอศิลป์ยืนอยู่ข้างหลัง
สายตาที่เย็นชาของเขาทำให้คุณครูเย็นวาบไปถึงสันหลัง “มี… มีอย่างอื่นที่ฉันจะช่วยคุณสองคนได้อีกไหมคะ?”
“ฉันแค่เป็นห่วงพวกเขานิดหน่อยค่ะ จะเป็นอะไรไหมคะถ้าฉันจะขออยู่ดูพวกเขาอีกสักพักระหว่างที่คุณครูสอนหนังสือ?” รษิกาพูดพลางยิ้มออกมา
ครูพิมพ์รภาไม่กล้าปฏิเสธเมื่ออยู่ต่อหน้าเลอศิลป์ เธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากปล่อยให้พวกเขาเข้าไปในห้องเรียนด้วยกัน
รษิกานั่งลงตรงมุมห้องและรู้สึกแปลกๆ อยู่ลึกๆ ในใจในขณะที่เลอศิลป์นั่งลงข้างเธอ แต่เธอก็ตัดสินใจเก็บความรู้สึกแปลกๆ นั้นไว้กับตัวเองก่อน
เช่นนั้นแล้ว คนทั้งคู่จึงนั่งกันอยู่ตรงมุมห้องและเฝ้าดูเด็กๆ เล่นเกมในห้องเรียนกัน
เพื่อช่วยให้ไอรดาอารมณ์ดีขึ้น ครูพิมพ์รภาถึงกับจัดให้ไอรดานั่งอยู่ตรงกลางกลุ่ม ขณะที่อชิและเบนนี่เล่นให้ดูเป็นตัวอย่าง ส่วนเด็กคนอื่นๆ ก็ผลัดกันมาพูดคุยกับเธอด้วยเหมือนกัน
แต่กระนั้น ไอรดาก็ยังคงก้มหน้าก้มตาและไม่ตอบสนองอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
ไม่นานนัก พฤติกรรมของไอรดาก็เริ่มส่งผลต่ออารมณ์ของเด็กคนอื่น ซึ่งนั่นทำให้รษิกาตกใจมาก
เธอคิดเอาเองว่าการให้ไอรดากลับมาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่คุ้นเคยจะช่วยให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาได้บ้าง แต่แล้วกลับดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลอะไรเลย
แม้ว่าไอรดาจะยังไม่ตอบสนองมากนัก แต่ดูเหมือนเธอจะเริ่มตามติดอชิกับเบนนี่หลังจากเล่นเกมกันไปได้สองสามเกม เธอไม่เพียงแต่คอยเดินตามเด็กชายทั้งสองไปทั่วตลอดเวลาเท่านั้น แต่เธอยังเริ่มแสดงอาการโต้ตอบเมื่อพวกเขาเล่นกับเธออีกด้วย
รษิกายังเป็นกังวลอยู่เล็กน้อยแม้ว่าจะเฝ้าดูพวกเขามานานเป็นชั่วโมง แต่ตอนนี้ได้เวลาที่เธอจะต้องมุ่งหน้าไปทำงานที่สถาบันวิจัยแล้ว
เลอศิลป์ก็เช่นกัน เขากลับไปหลังจากรษิกาขอตัวออกไปได้ไม่นานนัก
หลังจากใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายอยู่ที่สถาบันวิจัย รษิกาก็เห็นว่าถึงเวลาที่ต้องไปรับเด็กๆ กลับจากโรงเรียนแล้ว เธอจึงรีบออกไปทันที
และเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อได้เห็นเลอศิลป์มารออยู่ที่นั่นแล้วตอนที่เธอมาถึง
โอ้โห ดูเหมือนเขาวางแผนไว้แล้วว่าจะทั้งไปส่งและมารับเด็กๆ ที่โรงเรียนอนุบาลเลยนะเนี่ย…
ด้วยคิดเช่นนั้น รษิกาจึงทักทายเขาและรอครูพิมพ์รภาพาเด็กๆ มาส่งที่ประตูโรงเรียน
ไม่นานนักก็เลิกเรียนแล้ว เด็กหลายคนเดินแถวกันออกมาจากประตูห้องเรียน
อชิและเบนนี่คอยดูแลไอรดาอยู่ข้างๆ ตลอดเวลาขณะที่เดินออกมาจากห้อง
หลังจากที่ทั้งห้าคนขึ้นรถของเลอศิลป์มาแล้ว เบนนี่ก็ดึงแขนเสื้อรษิกาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าเขา
รษิกาหันมามองเขาอย่างงงๆ เพราะไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูอย่างนี้
“ดูเหมือนว่าไอวี่จะฝันร้ายตอนนอนกลางวันที่โรงเรียนครับ! เธอเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดถึงแม้ครูพิมพ์รภากับเพื่อนคนอื่นจะช่วยกันปลอบใจแล้วก็ตาม แต่สุดท้ายพออชิกับผมก็ไปช่วยปลอบเธอจนสำเร็จ! แม่ว่าไอวี่จำเราได้แล้วหรือเปล่าครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
เนื้อเรื่องวนอยู่อ่าง10รอบ,😁😁😁...
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...