เลอศิลป์ รษิกา และเด็กทั้งสามคนสนุกสนานกันที่สวนสนุกตลอดทั้งวัน
สำหรับอาหารเย็น เลอศิลป์พาพวกเขาไปที่ร้านอาหารหรูหราในบริเวณใกล้เคียง
“หนูอยากนั่งกับอารษิกา!”
เมื่อพวกเขากำลังจะนั่ง ไอรดาก็จับเสื้อของรษิกาไว้แน่นพร้อมแสดงสีหน้าภาคภูมิใจ
เมื่อได้ยินว่าไอรดาเรียกรษิกาว่าอย่างไร เลอศิลป์ อชิ และเบนนี่ก็ผงะพลางเหลือบมองรษิกาโดยสัญชาตญาณ
รษิกาลังเลที่จะสบตากับเลอศิลป์ขณะที่เธอพูดว่า “ไอวี่อยากเรียกฉันแบบนั้น ฉันก็เลยตอบตกลง ถ้าไม่ชอบก็…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้วขึ้น “โดยส่วนตัวแล้ว ผมรู้สึกว่าต้องมีการใช้คำที่ใกล้ชิดกว่านี้มาก แต่ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ ก็ให้เธอเรียกคุณแบบนั้นไปก่อนก็ได้”
จากนั้น เลอศิลป์ก็พาอชิและเบนนี่ไปยังที่นั่งของพวกเขา
เนื่องจากไอรดาอยากนั่งกับรษิกา อชิและเบนนี่จึงแสดงท่าทีว่าพวกเขาอยากนั่งกับเลอศิลป์
ในท้ายที่สุด รษิกาและเลอศิลป์ก็นั่งตรงข้ามกัน โดยมีเด็กๆ อยู่ข้างๆ
เด็กทั้งสามคนพอใจกับข้อตกลงนี้ เลอศิลป์เงยหน้าขึ้นมองและพอใจเมื่อสังเกตเห็นว่าเขามองรษิกาขณะที่นั่งอยู่ตรงนี้ได้
เลอศิลป์โทรสั่งอาหารไว้ล่วงหน้า ซึ่งประกอบด้วยอาหารจานเด่นของร้านนี้
เขายังสั่งไอศกรีมให้เด็กๆ ด้วย
หน้าตาของไอศกรีมมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว พนักงานเสิร์ฟเหมือนใช้เวทมนตร์เล็กน้อย และไอศกรีมก็เปลี่ยนไปในพริบตา
เด็กๆ ปรบมือด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้น
รษิกาติดนิสัยที่จะวางจานของเด็กๆ ไว้ข้างหน้าเธอและหั่นสเต็กเป็นชิ้นขนาดพอดีคำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...