หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 131

รษิกาพาเด็กหญิงไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น ไม่นานนักเด็กชายสองคนก็เอาชุดปฐมพยาบาลมาให้ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เพื่อรอดูรษิกาทำแผล

รษิการับชุดปญมพยาบาลมาจากเด็กๆ และขอบคุณพวกเขา ขณะที่เธอกำลังจะทายา เธอก็รู้ว่าแขนที่เจ็บเป็นข้างขวาที่เธอถนัด และมันคงยากที่จะใช้มื้อซ้ายทายาเอง

“แม่ครับ เดี๋ยวผมช่วยเองนะ!” อชิอาสาขณะที่เอื้อมมือออกมาจะช่วยแม่

ด้วยความที่รษิกาไม่สะดวกทำเอง เธอจึงพยักหน้ารับความช่วยเหลือ ทันทีที่เธอส่งยาให้อชิ มือใหญ่ข้างหนึ่งก็เข้ามาขวางและคว้าเอาหลอดยาไป

ทั้งรษิกาและอชิต่างหันหน้าไปมองเจ้าของมือใหญ่ข้างนั้น

“เดี๋ยวผมทำให้” คิ้วของเลอศิลป์ขมวดขึ้นมาเล็กน้อยขณะทรุดตัวนั่งตรงหน้ารษิกา

อชิเม้มปากแน่นและผลักเบนนี่ จากนั้นทั้งสองก็ขยับออกไปข้างๆ เพื่อให้เลอศิลป์นั่งลงข้างแม่ของพวกเขา

ขณะที่ชายหนุ่มค่อยๆ จับมือเธอขึ้นมา สายตาของรษิกาก็ฉายแววบางอย่าง เธอจึงรีบหลุบตาก่อนจะพึมพำว่า “ขอโทษที่ทำให้คุณลำบากนะ”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วลึกขึ้นเมื่อเธอตอบอย่างสุภาพ แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรอีก

ในเวลาเดียวกันนั้น ไอรดาก็ยังคงกำชายเสื้อของรษิกาแน่นขณะจ้องมองมือของพ่อเธอ ราวกับกลัวว่ารษิกาจะเจ็บปวด

รษิกาสัมผัสได้ว่าเด็กหญิงตื่นตระหนก เธอจึงหมอไอรดาก่อนจะยิ้มให้เธอมั่นใจ “มันไม่เจ็บเลยจ้ะ”

ดวงตาของไอรดาเป็นประกายขึ้นมา แต่เธอก็ยังคงจ้องมือของหญิงสาวอยู่อย่างนั้น

อชินั่งอยู่ข้างเลอศิลป์ แม้เขาจะกังวลที่แม่เจ็บตัว แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

ตรงกันข้ามกับเบนนี่ เขาเอียงหัวไปข้างๆ ขณะจ้องมือแม่ จากนั้นเขาก็พูดว่า “มันดูไม่ดีเลยนะครับ มันจะพุพองไหม? แม่เป็นหมอแล้วมือก็สำคัญมาก เราจะปล่อยให้แม่เจ็บแบบนี้ไม่ได้นะครับ”

รษิกาหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดที่เป็นห่วงเป็นใยของเด็กชาย “มันไม่เป็นไรหรอกลูก ไม่รู้เหรอว่าแม่เป็นหมอที่เจ๋งมาก? ยานี่แม่เลือกมาเองโดยเฉพาะเลยนะ มันช่วยเรื่องแผลน้ำร้อนลวกได้ดีมากเลยล่ะ แม่เคยใช้ยานี้ทาให้ลูกสองคนเวลาลูกโดนอะไรร้อนๆ ลวกตอนเด็กๆ ด้วยนะ”