เมื่อถึงเวลาบ่ายสองโมงตรง ครอบครัวภักดีสรวงที่มีสีหน้าทุกข์ระทมก็มาถึงหน้าทางเข้าคฤหาสน์
แม้ว่าท่าทางของสุเมธจะดูรับได้ แต่จันทรากับอัญชสาก็ทำหน้าเหมือนมีคนตาย หลังจากพวกเธอร้องไห้ด้วยความตื่นตระหนกมาตลอดทาง ผมเผ้าของพวกเธอก็ยุ่งเหยิงไปหมด
“เข้าไปขอโทษซะ!”
สุเมธมองลูกสาวของเขา และอัญชสาก็พยักหน้าอย่างไม่ลังเล
อย่างไรเสีย พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกเมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้
ทั้งสามคนเข้ามาในบ้านขณะที่รู้สึกจุกอยู่ในลำคอ
นาทีที่เธอก้าวเข้ามา อัญชสาก็เห็นรษิกานั่งอยู่กับเลอศิลป์ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเด็กทั้งสามคนเติมเต็มช่องว่างระหว่างพวกเขาไปเรียบร้อยแล้ว
ความชั่วร้ายแวบผ่านดวงตาของอัญชสา
แม้ในตอนที่เธอใกล้ชิดกับเลอศิลป์มากที่สุด เธอก็ไม่เคยนั่งโซฟาตัวเดียวกันกับเขาเลย
เขามักจะนั่งที่เก้าอี้เดี่ยวอยู่เสมอ
และตอนนั้น ต่อหน้าต่อตาเธอนี่เอง พวกเขาดูเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันจริงๆ
ขณะที่ความโกรธเดือดดาลอยู่ในตัวเธอ อัญชสาก็เห็นคฑาจากหางตา
ในพริบตานั้น เธอรู้สึกอ่อนแรงและแทบจะทรุดตัวลงไปคุกเข่า
ก่อนที่เธอจะเข้ามา เธอยังคงมีความหวังว่าเลอศิลป์จะรู้เรื่องอื่นแทน
แต่การได้เห็นคฑาก็ดับความหวังเหล่านั้นไปและทำให้เธอสิ้นหวัง
“เลอศิลป์ คนพวกนี้…”
สุเมธต้องการจะแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็ยั้งปากไว้เมื่อเห็นว่าศศิตาก็อยู่ที่นั่น
ในอีกด้านหนึ่ง จันทรารู้สึกชาไปทั้งตัวและดูเหมือนกับจะเป็นลมไปได้ทุกขณะ
“คุณอัญชสา ผมแน่ใจว่าคุณรู้จักคนที่อยู่ข้างหลังผม”
คุณอัญชสา… เลอศิลป์ต้องตัดสินใจแล้วว่าจะตัดความสัมพันธ์กับครอบครัวเรา!
ตั้งแต่ฉันกลับมาที่ประเทศนี้ ผู้หญิงคนนี้ก็พยายามทำร้ายฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันไม่แคร์หรอกถ้าเธอโจมตีฉันหรือสถาบันวิจัย แต่เธอกลับล้ำเส้นด้วยการเลือกจะทำร้ายลูกๆ ของฉัน แล้วเธอก็ทำมากกว่าหนึ่งครั้งด้วย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...