หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1314

วิธีของเขาเหรอ?

ครอบครัวภักดีสรวงมองหน้ากันด้วยความประหม่าขณะที่ความหวาดหวั่นก่อตัวขึ้นในใจพวกเขา

เลอศิลป์เรียกครรชิตมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ขณะที่เขากำลังจะออกคำสั่ง เสียงของรษิกาก็ดังขึ้นมาจากข้างหลัง

“เลอศิลป์ ช่างมันเถอะค่ะ” รษิกายังกอดไอรดาเอาไว้แน่น เธอพยายามปิดบังความเกลียดชังเอาไว้ “ให้ตำรวจจัดการเถอะ ฉันแจ้งความเรื่องแบคทีเรียที่เธอใช้กับเด็กๆ ไว้แล้ว จำนวนแบคทีเรียนี้เป็นอันตรายถึงชีวิตสำหรับเด็ก เธอจะต้องไปใช้ชีวิตที่เหลือในคุกฐานพยายามฆ่า”

รษิกาห้ามตัวเองไม่ให้โมโหไม่ไหวเมื่อนึกถึงเรื่องที่อัญชสาพยายามจะฆ่าเด็กๆ

แต่กระนั้น เธอก็ยังคิดอย่างมีเหตุผล

การกระทำของอัญชสาเกินขอบเขตไปมาก แต่มันก็ไม่คู่ควรจะให้มือของเลอศิลป์ต้องสกปรกในการลงโทษเธอ

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะสั่งครรชิตว่า “ติดต่อทนายแล้วบอกเขาให้ส่งคุณอัญชสาไปยังที่ที่เธอควรจะอยู่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”

ครรชิตดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ได้ครับ”

เมื่ออัญชสาได้ยินคำพูดของรษิกา เธอก็จ้องมองไปทางซ้ายทีขวาที

ฉันจะต้องไปใช้ชีวิตที่เหลือในคุกงั้นเหรอ? ไม่! ฉันไม่อยากติดคุก!

“นังชั่ว! ฉันจะไม่ปล่อยแกไปถึงฉันจะตายก็เถอะ! คอยดูนะ! ฉันจะลากแกลงนรกไปกับฉันให้ได้!”

อัญชสามีสีหน้าชั่วร้ายขณะที่จ้องมองรษิกา เธอดูเหมือนปีศาจที่พยายามจะหนีออกจากขุมนรก

รษิกาไม่สะทกสะท้าน เธอได้แต่ปิดตาอชิกับเบนนี่เอาไว้

ความโกรธเคืองในใจเลอศิลป์ยิ่งเข้มข้นมากขึ้นไปอีก

สุเมธรีบเข้ามาหาอัญชสาและรั้งตัวเธอไว้หลังจากออกแรงไปมาก จากนั้น เขาก็มองจันทราเป็นสัญญาณให้เธอเข้ามาช่วยเขา