หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 134

ในเวลานั้น ที่บ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ศศิตากับเอกพลกำลังจะพักผ่อน แต่เมื่อได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น พวกเขาก็รีบไปเปิดประตู

ทันใดนั้นก็ได้เจอกับสุเมธและจันทราที่มีสีหน้ารู้สึกผิด ส่วนอัญชสานั้นยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา ดวงตาเธอแดงก่ำ

“เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ?” ศศิตาถามด้วยความงุนงงเมื่อเธอเห็นสีหน้าของทั้งสามคน

จันทราหันไปมองอัญชสา

อัญชสาตาแดงก่ำ และสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด แม้แต่เสียงของเธอก็แหบพร่าขณะที่พูดว่า “คุณศศิตาคะ หนูมาที่นี่เพื่อขอโทษ”

ศศิตายิ่งงงเข้าไปใหญ่เมื่อได้ยินคำตอบเธอ จากนั้นศศิตาก็พาทั้งสามคนไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะให้คนรับใช้รินชาให้และถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? เธอจะมาขอโทษฉันเรื่องอะไร?”

อัญชสาก้มหัวลงด้วยความไม่กล้ามองศศิตาแม้แต่นิดเดียว “คุณเกลี้ยกล่อมให้ไอวี่ขึ้นรถฉันไปตอนเช้าเมื่อวานนี้ ฉันก็คิดว่าเธอจะไม่ดื้อระหว่างทางที่ฉันไปส่งเธอที่โรงเรียน แต่เธอก็เริ่มหงุดหงิดและพยายามจะลงจากรถไปกลางทาง เธอพยายามจะเปิดประตูเองด้วยทั้งที่มันอันตรายมาก ฉันพยายามห้ามเธอแต่เธอกลับไม่ฟังอะไรเลย สุดท้ายฉันก็กังวลมากจนต้องจอดรถแล้วตีเธอไปสองสามครั้ง”

นาทีที่ศศิตาและเอกพลได้ยินว่าอัญชสาทำร้ายไอรดา ท่าทีพวกเขาก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที

อัญชสาเล่าต่อด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ ฉันรู้ว่าฉันผิดเพราะไม่ควรทำอะไรเด็กน้อยคนนั้น ไอรดาเป็นเด็กน่ารักและเป็นเจ้าหญิงที่แสนล้ำค่าของพวกคุณ กระทั่งตอนนี้ฉันยังอยากตบหน้าตัวเองอยู่เลยที่ทำลงไปแบบนั้น ถ้าฉันอดทนกว่านี้อีกหน่อยเรื่องมันก็คงไม่เกิด”

เมื่อเห็นท่าทีสำนึกผิดของอัญชสา สีหน้าของศศิตาก็ดีขึ้นมานิดหนึ่ง “ถ้าเธอรู้ว่าเธอทำผิด เธอก็น่าจะรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์เลยที่มาหาพวกเรา เธอควรจะไปขอโทษไอวี่แทนนะ แล้วต่อไปก็อย่าทำแบบนี้อีกล่ะ”

ใบหน้าของอัญชสาดูสับสน “คุณศศิตาคะ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่เลอศิลป์รู้เรื่องนี้ก่อน เขาก็เลยโมโหมาก…”

“เป็นธรรมดาที่เขาจะโมโห ค่อยๆ คุยกับเขาดีๆ สิ” ศศิตาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเลอศิลป์จะต้องทำเกินกว่าเหตุแน่