หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1344

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ไอรดาก็รู้ว่าเธอช่วยอะไรไม่ได้จึงรีบวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากแม่แทน

พอรษิกาหลุดออกจากภวังค์และหันไปทางทะเล เธอก็เห็นเด็กชายทั้งสองกำลังเดินเข้าไปใกล้ทะเล

เธอเห็นเบนนี่ขมวดคิ้วแน่น ดูเหมือนเขากำลังใจลอยไปไกล

“อชิ! เบนนี่!” รษิกาขมวดคิ้ว เธอวิ่งไล่ตามเด็กทั้งสองคนไป

เธอจะไม่ตื่นตระหนกเช่นนี้หากพวกเขาอยู่กันที่อื่น เพราะเด็กทั้งสองคนว่ายน้ำเป็น

แต่เธอเคยมาที่นี่เมื่อสองวันก่อน เธอจึงรู้ว่ามีโขดหินอยู่ใต้น้ำ และอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง

ไอรดาก็ตามเธอไปด้วย

ในตอนนั้นเอง คลื่นยักษ์ก็พุ่งเข้ามาหาเด็กชายทั้งสอง รษิการู้สึกบีบคั้นในใจ เธอเร่งฝีเท้าและคว้าตัวเด็กชายทั้งสองไว้ทันเวลา

ทั้งสามคนเปียกปอนเพราะน้ำทะเล ยกเว้นไอรดาเพราะเธอตามอยู่ห่างๆ

เมื่อเบนนี่ตื่นขึ้นสู่ความเป็นจริง เขาก็ก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิดและเลี่ยงไม่มองรษิกา

รษิกาเหวี่ยงตัวเด็กชายทั้งสองคนขึ้นไปที่ชายหาด

เบนนี่นั่งลงบนพื้นและยิ้มให้แม่ของเขา

คนที่ไม่รู้คงคิดว่าพวกเขาแค่ล้อเล่น

อชิก้มหน้าลงขอโทษ “ผมขอโทษที่ไม่ได้จับตาดูเบนนี่อย่างใกล้ชิดนะครับ แม่”

รษิกาเหลือบมองอชิผู้มีเหตุผลก่อนจะหันไปหาเบนนี่ที่ยังคงแสดงท่าทีน่าสงสารอยู่ ความโกรธแผดเผาอยู่ในใจของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถระบายโทสะได้ “แม่บอกลูกสองคนให้อยู่ห่างจากทะเลแล้วไม่ใช่เหรอ?” จากนั้นเธอก็ถอนหายใจอย่างยอมแพ้ “เยี่ยมไปเลยนะ แม่ไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วย” ฉันคิดว่าเราจะไปยืนอยู่ตรงทางเดินที่ชายหาด การเปียกโชกไม่ใช่สิ่งที่ฉันคาดหวังไว้อย่างแน่นอน ถ้าเสื้อผ้าของฉันไม่เปียกตอนนี้ฉันก็สามารถซื้อเสื้อผ้าใหม่จากร้านค้าใกล้เคียงได้ ตอนนี้ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ