หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1360

อัญชสาเดินลงมาข้างล่าง เธอได้เห็นผู้เป็นพ่อรายล้อมไปด้วยญาติๆ ที่กำลังชี้นิ้วใส่และตั้งคำถามกับเขา

“นี่กำลังทำอะไรกัน?” อัญชสาถามหลังจากเห็นภาพนั้น

ในบรรดาตระกูลภักดีสรวง ครอบครัวของเธอเป็นผู้มีอำนาจสูงสุด และไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อนเลย

พอได้ยินเสียงของเธอ ทุกคนก็หันมามองเป็นตาเดียว

“ยังจะกล้ามาถามเราอีกเหรอ? ถ้าเธอไม่ได้ไปทำให้เลอศิลป์เคืองใจ ตระกูลเราคงไม่ต้องเป็นอย่างนี้หรอก คุณภาคย์ก่อตั้งภักดีสรวงกรุ๊ปขึ้นมาด้วยตัวเขาเองคนเดียว บริษัทของเราไม่ใช่สิ่งที่เธอจะเอามาล้อเล่นได้นะ! เธอนั่นแหละที่ทำทุกอย่างพังหมด แต่ทำไมเราต้องมารับผลกรรมไปด้วยล่ะ?”

อัญชสาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่เพราะแก้มเธอยังบวมอยู่ และรอยฝ่ามือของสุเมธก็ยังไม่จางหายไป

อัญชสาโมโหจนมือของเธอสั่นไปหมด “อ้อ กำลังคุยกันเรื่องนี้อยู่ใช่ไหม? ทุกคนไม่ได้รู้สึกชื่นชมยินดีกันในตอนที่ภักดีสรวงกรุ๊ปขึ้นสู่จุดสูงสุดหรอกเหรอ?”

ถ้าไม่ใช่เพราะสัญญาการแต่งงานระหว่างเลอศิลป์กับฉัน ก็ไม่มีทางที่ภักดีสรวงจะใหญ่โตมาได้แบบนี้ แต่แล้วพวกเขากลับมาโวยวายเนี่ยนะ

ทุกคนมองหน้ากันเพราะไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไร

สำหรับสุเมธ ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่เขาก็ยังรู้สึกราวกับว่าครอบครัวของเขาผิด เขาจึงยืนอยู่ตรงกลางห้องพลางมีสีหน้าที่ไม่พอใจ “อัญชสา ขอโทษทุกคนเดี๋ยวนี้!”

“ทำไมหนูต้องขอโทษ? หนูไม่ได้ทำอะไรผิด!” อัญชสาโต้กลับ “พวกเขาได้ขอบคุณเราไหมตอนที่เพลิดเพลินไปกับสิ่งที่เราทำสำเร็จ?”

พวกปากว่าตาขยิบนี่น่ารังเกียจจริงๆ!

คำพูดของอัญชสาทำให้พวกเขาอึ้งไปขณะมองหน้ากัน

ผ่านไปสักพัก ก็มีคนพูดขึ้นมาว่า “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาทางแก้ไขกับเหตุวิกฤติ ที่มาทะเลาะกันแบบนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมาได้เลย”