หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 137

เมื่อคติยาเห็นว่าไอรดาร้องไห้จนตาบวม เธอก็รีบเข้ามาพูดว่า “คุณศศิตาคะ คุณหนูไอรดาอาการกำเริบอีกแล้วนะคะ และคุณอัญชสาก็ตีเธอมาด้วย เธอเพิ่งจะดีขึ้นมาวันนี้เองแถมอาการยังไม่คงที่ดี ฉันขอร้องล่ะ อย่าทำเธอกลัวเลยค่ะ”

คติยาครุ่นคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อคืน และเธอพอจะเดาออกว่าใครตีไอรดา เพื่อโน้มน้าวให้ศศิตาหยุดทำแบบนี้ เธอจึงต้องแข็งใจบอกการคาดเดาของเธอออกไป

แต่กระนั้น ศศิตาก็ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับเรื่องนั้นเลย “อัญชสาบอกเรื่องนี้กับฉันแล้ว ไอวี่นั่นแหละที่ไม่เชื่อฟัง และอัญชสาก็พลั้งมือลงโทษไอวี่ไปเพราะตกใจ เธอมาขอโทษฉันแล้วด้วย ไอวี่เองก็ผิดเหมือนกัน ต่อไปอัญชสาจะต้องเป็นแม่เลี้ยงไอวี่ แต่ไอวี่ก็ยังมาทำตัววุ่นวายอย่างนี้อยู่ได้”

ได้ยินอย่างนั้น คติยาก็รู้ว่าเธอไม่ควรพูดอะไรอีก เธอทำได้แค่ส่งสายตาสงสารไปให้ไอรดาเท่านั้น

เด็กหญิงเพิ่งก้าวออกมาจากโลกของตัวเอง หลังจากที่ร้องไห้แบบนี้แล้ว คติยาก็กลัวเหลือเกินว่าเธอจะกลับไปเป็นสภาพเดิมเหมือนเมื่อวันก่อนอีก

หลังจากอชิและเบนนี่ได้ยินที่พวกเขาคุยกัน เด็กทั้งสองก็เดาว่าผู้หญิงคนนี้คือคุณย่าของไอรดา แต่กระนั้นทั้งสองก็พูดค้านออกมาอย่างไม่ยั้งว่า “ไอวี่ไม่ได้ดื้อรั้นเลยนะครับ ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นต่างหากที่ผิดเพราะทำร้ายเด็ก! ทำไมคุณถึงฟังคำพูดของคนนอกแล้วมาดุไอวี่อย่างนี้ล่ะ? เธอถูกตีมาแรงมาก แต่คุณไม่โกรธแทนเธอเลยเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะแม่คอยดูแล ตอนนี้ไอวี่ก็คงยังไม่หายแน่นอน!”

ศศิตาไม่พอใจที่เด็กๆ ต่อว่าเธอแบบนี้ “พวกเธอจะรู้เรื่องรู้ราวอะไร? เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ควรมายุ่งเรื่องของผู้ใหญ่นะ!”

สิ้นคำนั้น เธอก็คว้าแขนไอรดาอีกครั้ง “ดูเด็กพวกนี้ไว้นะ พวกเขาเป็นเด็กไร้การอบรมเป็นที่สุด ถ้าขืนหลานยังอยู่ที่นี่ต่อไป หลานจะต้องกลายเป็นเหมือนพวกเขาแน่ๆ กลับบ้านกับย่าเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

ไอรดายังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แต่แขนเธอเจ็บมากเพราะแรงดึงของศศิตา น้ำตาเธอไหลอาบแก้มขณะที่แววตาฉายอารมณ์ต่อต้านออกมาชัดเจน

รษิกาตัดสินใจจะไม่เข้าไปแทรกแซงเรื่องของไอรดาอีกหลังจากที่ศศิตาพูดออกมาเช่นนั้น แต่เมื่อเธอนึกถึงสภาพของเด็กหญิงเมื่อวันก่อนและเห็นน้ำตาเธอไหลออกมาแบบนี้ เธอก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณศศิตาคะ ฉันรู้มาว่าคุณรักไอวี่มาก แต่นี่เหรอคะวิธีแสดงความรักของคุณน่ะ? ไอวี่ร้องไห้อยู่ขนาดนี้ แต่คุณไม่สนใจกระทั่งว่าเธอต้องการอะไรงั้นเหรอ?”

ศศิตาปรายตามองเธอ “ใครจะรู้ว่าเธอทำของอะไรใส่หลานฉันบ้าง?”

ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเผชิญหน้ากัน ก็บังเอิญมีคนมากดกริ่งหน้าบ้านอีกครั้งหนึ่ง