“คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ...”
รษิกาละสายตาจากเลอศิลป์และพยายามอธิบายให้เจ้าของฟัง
เจ้าของปฏิเสธคำอธิบายของเธออย่างไม่ไยดี โดยกล่าวว่า “เป็นไปไม่ได้ ผมเห็นคุณสองคนจับมือกันตอนคุณเดินเข้ามาในร้าน พูดตามตรง คุณทั้งคู่มีเสน่ห์มากทีเดียว ผมเห็นคุณสองคนตั้งแต่คุณมาถึงถนนของเราแล้วล่ะ!” เพื่อพิสูจน์ตัวเอง เจ้าของจึงเคาะกระเป๋าเดินทางของรษิกา “นี่เป็นของคุณใช่ไหม? ผมเห็นผู้ชายคนนี้เอากระเป๋านี่ไปจากคุณ! เขาทำเหมือนว่าเขาทำแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว”
จากนั้นเขาก็เล่าปฏิสัมพันธ์ของคนทั้งสองระหว่างทางที่เดินมา
ลูกค้าในร้านอาหารอดไม่ได้ที่จะแอบมองรษิกาและเลอศิลป์ขณะที่พวกเขาเดินเข้ามา
คำพูดของเจ้าของมีแต่เพิ่มความอยากรู้อยากเห็น ทำให้พวกเขาจ้องมองคู่รักอย่างเปิดเผย
บางคนสงสัยและถามว่า “พวกคุณเป็นคนดังที่มาถ่ายรายการอะไรที่นี่หรือเปล่า?”
เมื่อรู้ว่าเธอไม่สามารถโน้มน้าวให้เจ้าของร้านคิดอย่างอื่นได้ รษิกาก็อธิบายด้วยความขุ่นเคืองว่า “เราไม่ใช่คนดัง เราแค่ขับผ่านมาและรถของเราเสียค่ะ”
ในที่สุดเจ้าของร้านก็หยุดพูด
รษิกาโล่งใจและรีบสั่งว่า “ฉันขอพาสต้าหมึกและสลัดค่ะ”
จากนั้นเธอก็เหลือบมองเลอศิลป์ ด้วยกลัวว่าเขาจะรับอาหารเหล่านี้ไม่ได้
เลอศิลป์หันไปหาเจ้าของร้าน “ผมก็เหมือนกัน”
เจ้าของพยักหน้าแล้วออกไปเตรียมอาหาร
เลอศิลป์กวาดตามองไปทั่วฝูงชน และพวกเขาก็เบือนหน้าหนีไปอย่างรู้สึกผิด
“พวกเขาไม่มีเจตนาร้ายน่า อย่าทำตัวแบบนี้” รษิกาแนะนำอย่างช่วยไม่ได้
เธอผ่านอะไรมามากมายตลอดหกปีที่ผ่านมา ถ้าฉันไม่ทำแบบนั้นเธอจะยังอยู่กับฉันไหม? เธอจะไม่ต้องเจอกับความยากลำบากและการดิ้นรนทั้งหมดนั่นหรือเปล่า?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...