หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1373

พวกเขากำลังทานพาสต้าเมื่อโทรศัพท์ของรษิกาดังขึ้น

รษิกาเบนสายตาไปมองหมายเลขผู้โทรบนโทรศัพท์ของเธอ ก่อนที่เธอจะมองเลอศิลป์อย่างรวดเร็วและวิตกกังวล เห็นได้ชัดว่าเธอไม่แน่ใจว่าจะรับสายดีหรือไม่

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของเธอ เลอศิลป์ก็รู้ทันทีว่าใครโทรมา “เจตนินใช่ไหม?”

รษิกาพยักหน้า “ฉันบอกเขาว่าฉันอาจจะสาย เขาคงโทรมาเพื่อเช็คว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันจะออกไปรับสายก่อนนะ”

เธอลุกขึ้นเตรียมจะจากไป

อย่างไรก็ตาม เลอศิลป์กลับห้ามเธอไว้ “คุณรับสายตรงนี้ก็ได้ มันเกี่ยวข้องกับงานอยู่แล้วนี่”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขากำลังบอกว่ารษิกาไม่มีเหตุผลที่จะหลบหน้าเขาหากเป็นการโทรเรื่องงาน

รษิกากลับมาที่ที่นั่งของเธอแล้วรับสาย “คุณเจตนิน”

เสียงอันเหนื่อยล้าของเจตนินดังขึ้น “ผมขอโทษนะครับ ผมยุ่งอยู่กับการให้คำปรึกษาทางการแพทย์และเพิ่งมีโอกาสดูโทรศัพท์ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

รษิกาอธิบายว่ารถของเธอเสียตอนมาได้ครึ่งทาง เธอไม่ได้บอกว่าเลอศิลป์ก็อยู่กับเธอด้วย

เจตนินคิดว่าเธออยู่คนเดียวและแสดงความกังวล

รษิกาอธิบายอย่างอ่อนโยนว่า “ฉันไม่เป็นไรค่ะ ส่วนรถก็กำลังเอาไปซ่อม และฉันเชื่อว่าจะพร้อมใช้งานเร็วๆ นี้ คุณไม่ต้องกังวลนะคะ”

เจตนินยังคงดูกังวล "คุณต้องการความช่วยเหลือหรือเปล่า? ผมควรขอให้ใครไปรับคุณไหม?”

รษิกาเหลือบมองเลอศิลป์

เลอศิลป์ก้มหน้าลงขณะที่เขามุ่งความสนใจไปที่การทานพาสต้าของเขา ดูเหมือนเขาไม่ได้ยินอะไรเลย

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันคิดว่าน่าจะเสร็จเร็วๆ นี้ คุณควรรีบไปรักษาผู้สูงอายุนะคะ ฉันจะไปร่วมกับคุณในไม่ช้าค่ะ” รษิกาปฏิเสธข้อเสนอของเขาอย่างใจเย็น

เจตนินไม่ยืนกรานและเตือนเธอว่า “เอาล่ะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอย่าลืมโทรหาผมนะครับ”

รษิกาตอบตกลง