“ถ้าคุณชอบที่นี่ ต่อไปเราจะมาเที่ยวกันบ่อยๆ ได้นะ” เลอศิลป์กล่าวขณะกำลังเดินทางไปทะเลสาบ “ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเป็นช่วงที่วุ่นวายมาก ผมจึงตั้งตารอที่จะได้ใช้เวลาพักผ่อนในช่วงวันหยุดของผม”
เขาจับมือของรษิกา เธอจ้องมองด้านข้างของเขาและรู้สึกได้ถึงความขมขื่นที่แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของเธอ
ในช่วงหกปีที่ผ่านมา พวกเขาขาดการติดต่อไปและไม่รู้สถานะปัจจุบันของกันและกัน
รษิกาใช้ชีวิตที่วุ่นวายแต่เติมเต็ม
ในทางกลับกัน เลอศิลป์ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนัก
“สักวันหนึ่งเราจะพาเด็กๆ มาที่นี่ได้ ฉันไม่คิดว่าพวกเขาเคยไปเที่ยวภูเขามาก่อน”
เลอศิลป์ชะงักไปแล้วหันกลับมามองเธอ
พวกเขามาถึงทะเลสาบแล้ว
อาจเพราะพวกเขาอยู่บนภูเขา น้ำในทะเลสาบจึงดูใสมาก กิ่งก้านของต้นหลิวร่วงหล่นริมทะเลสาบ มันพริ้วไหวไปเล็กน้อยตามแรงลม
รษิกาเหลือบมองเขาแล้วพูดอย่างฟุ้งซ่านว่า “ฉันเชื่อว่าอชิและเบนนี่ก็อยากไปเที่ยวเหมือนกัน ฉันยุ่งกับงานและไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวกับพวกเขาเลย ส่วนไอวี่...” เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับไอรดามากนักแต่สามารถเดาสถานการณ์ของเด็กหญิงตัวน้อยได้คร่าวๆ “ไอวี่เคยกลัวคนแปลกหน้า ฉันเลยไม่คิดว่าเธอจะได้ไปเที่ยวมากนักใช่ไหม? ตอนนี้เธออาการดีขึ้นแล้ว เราก็ไปเที่ยวกันได้แหละ”
เธอฟังดูเป็นธรรมชาติราวกับว่าเธอคิดเรื่องนี้มาเป็นเวลานาน
เลอศิลป์กระชับมือของเธอแน่นขึ้นด้วยความประหลาดใจ
เขาพูดไปอย่างนั้นโดยมีเงื่อนไขว่ารษิกาต้องยอมที่จะอยู่กับเขา
เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่ารษิกาจะสนทนาต่อโดยสอดคล้องกับความต้องการของเขา
เธอรู้สึกแบบเดียวกับฉันเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...