เช้าวันรุ่งขึ้นเลอศิลป์ตื่นขึ้นมาก่อน
เมื่อคืนก่อนรษิกาเมามากเกินไปและดื่มหนักมาก ดังนั้นเธอจึงยังคงหลับใหลอยู่ในอ้อมแขนของเขา
เลอศิลป์ก้มหน้าลงมามองและพบกับภาพที่น่ารักของใบหน้าของรษิกา ลมหายใจของเธอนุ่มนวลและมั่นคง ขนตายาวราวกับตุ๊กตาของเธอสั่นเล็กน้อย
เมื่อเขาเลื่อนสายตาลงไป รอยที่เขาทิ้งไว้บนร่างกายของเธอก็ปรากฏให้เห็น
ในขณะนั้น ความทรงจำของคืนก่อนก็พุ่งเข้ามาในหัวของเลอศิลป์
เขาหายใจหนักขึ้นในขณะที่เขาโอบแขนรอบรษิกาไว้แน่น เมื่อเขาเอาชนะอารมณ์ของตัวเองได้ เขาก็จูบเบาๆ บนหน้าผาก ดวงตา และที่คอของเธอ
รษิการู้สึกจั๊กจี้ที่หน้า เธอจึงพยายามจะตื่น
เมื่อเธอลืมตาขึ้น เธอเห็นรูปลักษณ์อันหล่อเหลาของเลอศิลป์ที่อยู่ตรงหน้า และสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันร้อนแรงของเขาที่พัดผ่านใบหน้าของเธอ
เลอศิลป์จับเอวของเธอ สัมผัสของเขาทำให้ผิวหนังของเธอไหม้เกรียม
รษิกาค้างไปไม่กี่วินาทีก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอผลักเลอศิลป์ออกเหมือนเหยื่อที่กำลังตกใจ จากนั้นก็พุ่งตั้งตัวตรงบนเตียงขณะถือผ้าห่มไว้
ความเจ็บปวดที่พุ่งออกมาจากเอวทำให้เธอสะดุ้ง แต่รษิกาก็กัดฟันและหยุดร้องออกมา
"คุณ..."
เธอเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนกและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราถึงอยู่ที่นี่แบบนี้”
เลอศิลป์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อจู่ๆ เธอก็ผลักเขา “คุณจำไม่ได้เหรอ?”
รษิกาตึงเครียดไปทั้งตัว และเมื่อได้ยินคำถามของเลอศิลป์ เธอก็ผงะไปอีก "คุณหมายความว่ายังไง?"
แม้ว่าเธอไม่อยากเผชิญกับความจริง แต่อาการเจ็บเอวและรอยบนร่างกายของเธอก็เป็นหลักฐานที่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อคืนเรา...
แล้วเมื่อคืนนี้มันเกิดขึ้นจริงๆ งั้นเหรอ? ดูจากน้ำเสียงของ เลอศิลป์แล้วดูเหมือนว่าฉันเป็นฝ่ายเริ่ม…
ไม่นะ…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...