เหตุผลที่รษิกาไม่สวมสร้อยคอก็เพราะมันไม่สะดวกจริงๆ
เมื่อมาถึงสถาบันวิจัย หญิงสาวถอดสร้อยคอมาเก็บไว้ในกระเป๋าแจ็กเกต
หลังจากวุ่นวายตลอดช่วงเช้า เจตนินโทรหาเธอแบบปุบปับระหว่างเวลาอาหารกลางวันเพื่อบอกว่ามีเหตุขัดข้องและถามว่าจะเจอกันตอนค่ำแทนได้หรือไม่
รษิกาไม่ได้คิดอะไรมากและตอบตกลง
เมื่อถึงช่วงเย็น รษิกาออกจากสถาบันวิจัย พบเจตนินรอเธออยู่บริเวณทางเข้า
“ผมขอโทษนะ เมื่อบ่ายเกิดเรื่องที่บริษัท และผมออกมาไม่ได้” เขาเอ่ยปากขอโทษทันทีที่เห็นเธอ
รษิกาไม่ได้หัวเสีย เธอยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องงานสำคัญกว่า นี่เรายังจะไปภัตตาคารที่จองไว้เมื่อวานหรือเปล่าคะ? คุณไปก่อนได้เลย ฉันจะตามไป”
จากนั้นหันหลังกลับและเดินไปที่รถ
แววตาของเจตนินดูผิดหวังขณะมองรษิกาขึ้นรถของเธอโดยไม่ลังเล เขาไม่พูดอะไรและขึ้นรถของตัวเอง
รถทั้งสองคันเคลื่อนตัวออกจากสถาบันวิจัย
ภัตตาคารอยู่ใกล้กับสถาบัน ทั้งคู่จึงไปถึงภายในสิบนาที
เจตนินจองโต๊ะริมหน้าต่างไว้แล้ว
รษิกาถอดแจ็กเก็ตของเธอ และในระหว่างนั้น สร้อยคอก็ร่วงจากกระเป๋าเสื้อมาอยู่ข้างเท้าของเจตนิน
ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดูแวบหนึ่งก่อนจะเบนสายตามาหาคนตรงหน้า คำพูดของเขาดูจะมีนัยล้ำลึก “สร้อยคอเส้นนี้ดูไม่ใช่สไตล์ของคุณเลย”
รษิกาชะงัก
ก็จริง ถ้าเธอซื้อเองก็จะไม่ซื้อดีไซน์ที่ดูหรูหราแบบนี้
แต่เธอก็ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องอธิบายให้เจตนินฟังถึงที่มาของสร้อย
รษิกาแค่ยิ้มกว้างและไม่โต้ตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...