หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1447

“เราไม่เห็นอะไรเลยนะ!” เมธินียิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่เธอแกล้งทำเป็นไม่สนใจ

เด็กๆ ก็พยักหน้าตาม “เราก็ไม่เห็นเหมือนกัน!”

จากนั้น เมธินีก็พยายามจะหนีออกไปกับเด็กๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทันทีที่เธอหันไป รษิกาก็พูดขึ้นมาว่า “มานี่เลยนะ มาคุยกันหน่อย”

ดังนั้น เมธินีจึงหันกลับมาอีกครั้งและเห็นสีหน้าอมทุกข์บนหน้าเพื่อนสนิทของเธอ

รษิกาและเลอศิลป์ที่ไม่พอใจเล็กน้อยก็เดินไปนั่งโซฟาที่อยู่ข้างๆ

พอได้ยินแม่เรียก เด็กทั้งสามก็วิ่งเข้ามานั่งรอบๆ เธอ

เหลือเพียงเมธินีที่ยืนอยู่หน้าห้อง

เมื่อชำเลืองมองครอบครัวทั้งห้าคน เธอก็กระแอมในคอและเดินไปที่โซฟาเดี่ยว ก่อนจะนั่งลง

รษิกาขมวดคิ้วและถามว่า “เธอบอกว่าเธอได้คิดวิธีรับมือกับสิ่งที่ตามมาแล้ว เธอว่าเราควรทำยังไงต่อดี?”

ทันใดนั้น เลอศิลป์ก็หันหน้ามามองเมธินีเช่นกัน

เมธินีสัมผัสความเหน็บหนาวในสายตาของเขาได้ เธอจึงพยายามเพิกเฉยต่อเขาอย่างเต็มที่และตั้งสมาธิกับรษิกา “มันไม่ยากหรอก ขึ้นอยู่กับว่าเธอเต็มใจที่จะใช้เงินไหม”

สีหน้าของรษิกาดูงุนงงกับประโยคดังกล่าว

ระหว่างนั้น เลอศิลป์ก็ถามว่า “เท่าไร?”

หลังจากเงียบไปสักพัก เมธินีก็บอกว่า “โลกในตอนนี้ ข่าวบนอินเทอร์เน็ตอัปเดตไวมาก แม้ว่าฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปจะมีอิทธิพลทั่วเมืองหัสดิน แต่ประชาชนยังให้ความสำคัญกับเหล่าดารามากกว่า”

เธอหยุดพูดและจ้องผู้คนตรงหน้าเธอ

เมธินียิ้มและพยักหน้า “ใช่แล้ว แม้มันจะต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อย แต่ฉันคิดว่าคงไม่มากเกินไปสำหรับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปหรอกนะ” เพราะเลอศิลป์เป็นคนสร้างปัญหา เขาจึงเป็นคนที่คู่ควรต่อการจบเรื่องนี้ ฉันกลัวว่าเขาจะตอบปฏิเสธแน่ๆ