หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1456

ศศิตาไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนผิด และกลับโทษลูกชายว่าเป็นคนไร้เหตุผลมากขึ้นเรื่อยๆ เธอคิดเสมอว่าสิ่งที่เธอทำอยู่ก็เพื่อตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์

ด้วยเหตุนี้ ทำให้เธอจ้องมองเลอศิลป์ด้วยความคาดหวัง เพราะเธอต้องการให้เขาเข้าใจถึงความตั้งใจที่แท้จริงของเธอ

ทว่าสีหน้าเลอศิลป์กลับไม่มีท่าทีที่จะเปลี่ยนแปลงใดๆ “ที่ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปประสบความสำเร็จ ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะผม เพราะฉะนั้นผมจะจัดการแบ่งทรัพย์สินของผมเอง”

และหากอชิและเบนนี่มีความสามารถพอ เขาก็ยินดีที่จะส่งต่อฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปให้ทั้งสองคนดูแล

ศศิตาพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนี้

เลอศิลป์เหลือบมองผู้เป็นแม่ “อีกอย่างนะครับ ตอนนี้พวกเขายังเด็กอยู่เลย มันเร็วเกินไปที่แม่จะมามัวกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้!”

ในขณะที่ศศิตาจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่าง แต่เลอศิลป์ก็ตัดบทเสียก่อน “จะว่าไป แม่ก็อายุปูนนี้แล้ว แม่ควรเลิกจู้จี้จุกจิกเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ได้แล้วมั้งครับ ผมสามารถจัดการเรื่องตัวเองได้ ถ้าแม่จะมีเวลามากขนาดนี้ ผมว่าแม่ควรออกไปพักผ่อนท่องเที่ยวกับพ่อบ้างนะ สุขภาพจะได้ดีทั้งกายและใจ”

หลังจากนั้น เขาก็เดินหนีขึ้นไปข้างบนบ้านโดยไม่เปิดโอกาสให้ศศิตาได้โต้แย้งอะไร

เมื่อมองดูลูกชายที่กำลังเดินหนีไป เธอก็โมโหจนตัวสั่น “หยุดเดี๋ยวนี้นะ! แกหมายความว่ายังไง?”

แต่เลอศิลป์กลับเดินขึ้นบันไดและเลี้ยวหายตัวไปราวกับไม่ได้ยินเสียงเธอ

“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณศศิตา”

คติยาพยายามระงับความโกรธของศศิตาด้วยการชงกาแฟให้เธอหนึ่งแก้ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ ศศิตาก็ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้นกว่าเดิม “แม้แต่เธอเองก็ยังเล่นตลกกับฉัน! เธอก็อยากให้นังรษิกานั่นกลับมาจนตัวสั่นเหมือนกันล่ะสิ?”

“คุณศศิตาคะ คือ…” คติยาถอนหายใจเบาๆ