หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1457

เอกพลขมวดคิ้วก่อนที่จะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง

“ผมบอกคุณมาแต่ไหนแต่ไรแล้วว่าให้ลูกตัดสินใจเรื่องการแต่งงานเอง เพราะทุกคนมีอิสระในการใช้ชีวิตของตัวเอง ทำไมเราต้องเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเขาขนาดนี้ด้วย?”

ศศิตาแสดงสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที “ฉันจะยอมให้เป็นแบบนี้ได้ยังไง? การแต่งงานมันเป็นเรื่องของเขาแค่คนเดียวงั้นเหรอ? ถ้าเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นฉันจะไม่ว่าอะไรเลย แต่ทำไมต้องเป็นนังนั่นด้วย?”

ทำไมถึงต้องเป็นนังรษิกา? มิหนำซ้ำ เธอยังพ่วงไอ้เด็กนรกสองตัวมาด้วยอีก!

เมื่อเห็นว่าเธอไม่พอใจรษิกาขนาดไหน เอกพลจึงอดทนและพยายามโน้มน้าวว่า “ไม่ว่าลูกอยากอยู่กับใคร มันก็เป็นเรื่องของเขา เขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ เราไม่สามารถบงการชีวิตเขาได้ทุกเรื่อง”

แต่ถึงกระนั้น ศศิตาก็ยังคงบ่นต่อโดยไม่ฟังอะไร “ถ้าเขาแต่งงานกับอัญชสาไปตั้งแต่แรก เรื่องก็คงไม่กลายเป็นแบบนี้”

หลังจากนั้น เธอก็จ้องเขม็งที่ผู้ชายข้างๆ เธอด้วยสีหน้าผิดหวัง “คุณก็แย่พอกัน เพราะคุณปล่อยให้เขาจัดการทุกอย่างด้วยความอิสระ จนทำให้การแต่งงานล่าช้ามาจวบจนทุกวันนี้”

“ความจริงได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าอัญชสาไม่เหมาะที่จะได้มาเป็นลูกสะใภ้ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์”

เอกพลกลับคิดว่าเลอศิลป์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด

“อัญชสาแค่พลาดพลั้งทำแบบนั้นไปเพราะเธอกลัวว่าจะไม่ได้หมั้นหมายกับเลอศิลป์ แต่ถ้าเขายอมตกลงกับเธอตั้งแต่แรก เธอก็คงไม่ทำอะไรโง่ๆ แบบนั้นหรอก” ศศิตากล่าวด้วยความไม่พอใจ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เอกพลก็มองหน้าเธออย่างพินิจพิเคราะห์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

เมื่อศศิตารู้สึกผิดเล็กน้อยจากสายตาคู่นั้น เธอจึงพึมพำว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าสิ่งที่เธอทำมันถูกต้อง แต่ฉันแค่รู้สึกว่าเธอจริงใจในความรู้สึกตัวเองที่มีต่อเลอศิลป์ก็แค่นั้น”