หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1468

เบนนี่ขมวดคิ้วและแก้ต่าง “มันเจ็บแค่นิดเดียวฮะ!”

เด็กชายถึงกับหยิกมือตัวเองด้วยนิ้วโป้งกับนิ้วชี้เพื่อยืนยัน

รษิกาอดหัวเราะลั่นไม่ได้เมื่อเห็นความรั้นของลูกชาย

เลอศิลป์เองก็ยิ้มและลูบหัวอีกฝ่าย “เธอมันจอมอึด เบนนี่”

ได้ยินคำชมของพ่อ เบนนี่เชิดหน้าและยิ้มแป้นอย่างภูมิใจ

ส่วนอชินึกอิจฉาน้องชายขึ้นมาแวบหนึ่ง เขาเหลือบมองมารดา

เฮ่อ อยากรู้จังว่าแม่จะตอบรับคำขอแต่งงานของพ่อไหม ต่อไปเราจะได้มีโอกาสได้รับคำชมจากพ่อบ้าง…

“อาการบาดเจ็บของเขาเป็นไง หนักหรือเปล่า?” เลอศิลป์หันมาถามรษิกาที่ยังคงรักษาแผลของเบนนี่

“ฉันเพิ่งพัฒนายารักษาแผลตัวหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ใช้ได้ผลดีมาก” หญิงสาวอธิบาย “แต่ระหว่างนี้เบนนี่จะต้องดูแลข้อมืออย่างดีเป็นพิเศษ จะรีบร้อนบุ่มบ่ามเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้”

นั่นคือสิ่งที่เด็กชายได้ยินแม่ย้ำนักย้ำหนา แต่ถึงอย่างนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตีหน้าเศร้าใส่พ่อ

เลอศิลป์ลูบใบหน้าของเบนนี่เบาๆ และยิ้มให้ “ นั่นแหละ จำไว้ว่าช่วงนี้ต้องระวังให้มาก แล้วเธอจะหายเร็วขึ้น”

เบนนี่พยักหน้ารับอย่างว่าง่ายเมื่อได้พ่อมาปลอบใจ

รษิกานึกเคืองเมื่อเห็นลูกชายของเธอทำตัวน่าเอ็นดู

เจ้าเด็กนี่….เพิ่งรู้จักเลอศิลป์ไม่นานเลย เกาะเขาแจเสียแล้ว

“อ้อ เดี๋ยวฉันจะเอายามาเพิ่มนะ คุณกลับเมื่อไหร่ เอาไปด้วยก็แล้วกัน” รษิกาเสริม

คุณศศิตามีอคติกับเราอยู่แล้ว และต่อให้เลอศิลป์ไม่พูด เราก็รู้ว่าการมาเยี่ยมครั้งนี้ต้องเป็นความคิดของเธอ ห่วงแต่ว่าความผิดพลาดครั้งนี้จะทำลายความรู้สึกดีที่คุณเอกพลมีให้เรา…