หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 148

ด้วยความรู้สึกแย่ที่ทำให้เด็กชายทั้งสองต้องเสียใจ เลอศิลป์จึงไม่มาหาพวกเขาเลยในสองสามวันต่อมา เขากลับส่งข้อความมาหารษิกาเป็นครั้งคราวเพื่อถามว่าไอรดาเป็นอย่างไรบ้าง

สำหรับรษิกา เธอยิ่งระมัดระวังมากขึ้นหลังจากเกิดเรื่องวันนั้น และแอบรู้สึกโล่งใจที่เขาไม่มาหา

เมื่อเธอเห็นว่าข้อความของเขาไม่เกี่ยวข้องอะไรกับลูกชายทั้งสองของเธอ จึงตอบข้อความไปตามนั้นทุกข้อความ

ดูจากความถี่ที่เขาส่งข้อความมาถึงเธอแล้ว รษิกาก็รู้ว่าเขาใส่ใจดูแลไอรดามากแค่ไหน

แต่ถ้าเขาใส่ใจลูกสาวมาก ทำไมเขาถึงไม่มาหาลูกตัวเองเลย? เขาไม่ห่วงบ้างเลยเหรอที่ทิ้งเธอไว้กับฉันแบบนี้? ฉันนึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเขาคิดอะไรอยู่

โชคดีที่ไอรดาเป็นเด็กน่ารัก ไม่เพียงแต่จะมีหน้าตาสวยงามเท่านั้น แต่เธอยังเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายอีกด้วย

ทุกครั้งที่เธอมาใกล้ชิดกับรษิกา รษิกาก็จะนึกถึงลูกสาวที่เสียไปแล้ว ถ้าเธอเติบโตมาได้อย่างปลอดภัย เธอก็คงอายุไล่เลี่ยกันกับไอวี่

เมื่อคิดได้อย่างนั้น รษิกาก็ดูแลไอรดาราวกับว่าเธอเป็นคนในครอบครัว ลึกๆ แล้วเธอรู้สึกว่า การทำดีกับไอรดานั้นเป็นหนทางชดเชยให้กับลูกสาวที่เสียไป

หลังจากใช้เวลาร่วมกันมามากมาย อชิกับเบนนี่ก็เริ่มมองไอรดาเหมือนกับเป็นน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง ไม่ว่าจะอยู่ที่บ้านหรือที่โรงเรียน พวกเขาก็มักจะคอยปกป้องเธออยู่เสมอ

ในระหว่างนั้น ไอรดาจึงมีแต่รอยยิ้มฉาบอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาที่อยู่บ้านของรษิกา

เมื่อรษิกาเห็นว่าไอรดามีความสุขมากแค่ไหน เธอก็รู้สึกเหมือนว่าหัวใจกำลังจะโดนกระชากออกไป

เพราะด้วยพัฒนาการเธอในตอนนี้ อาการของไอรดาก็ทรงตัวอย่างรวดเร็ว หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ ไอรดาจะกลับบ้านตัวเองได้แล้วในไม่ช้า

พอคิดอย่างนั้น รษิกาก็เริ่มรู้สึกไม่อยากจากไอรดาไป

ระหว่างสุดสัปดาห์ รษิกาคิดว่าจะพาพวกเขาไปข้างนอกสักวันหนึ่ง เพราะพวกเขาก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลยตั้งแต่ไอรดามาอยู่ด้วย

“แม่ครับ!” อชิกับเบนนี่เข้ามาหาเธอด้วยความกระตือรือร้น “พาไอวี่ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกันเถอะ!”

ได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็หันไปมองไอรดาเพื่อขอความเห็น

เมื่อเห็นว่าใครโทรมา เธอก็ขมวดคิ้ว

เลอศิลป์เหรอ? ช่วงนี้เขาเอาแต่ส่งข้อความมา แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้โทรมาล่ะ?

เสียงของเลอศิลป์ดังมาจากปลายสายทันทีที่เธอรับ “อยู่ไหนกันเหรอ?”

รษิกาอึ้งไปครู่หนึ่ง “มีอะไรเหรอ?”

เลอศิลป์ตอบเสียงทุ้ม “ผมเอาของมาให้ไอวี่ แต่คติยาบอกว่าพวกคุณออกไปข้างนอกกัน อยู่ที่ไหนล่ะ? เดี๋ยวผมไปหา”

เขามาหาไอรดาแต่เช้าตรู่แต่ไม่เจอเธอที่บ้านรษิกา พอครรชิตถามว่าเขาจะกลับบ้านเลยไหม เลอศิลป์ก็ลังเลก่อนจะโทรมาหารษิกา

เมื่อมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับไอรดา รษิกาจึงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบไป “เราอยู่ที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำน่ะ”

เลอศิลป์ตอบกลับมาจากปลายสายว่า “ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”