รษิกาได้ยินเสียงเล็กๆ ของไอรดาชัดเจนแม้จะมีเสียงน้ำกระเซ็นดังมากก็ตาม
เธอตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เพราะคิดว่าได้ยินผิดไป จากนั้นเธอก็มองไอรดาด้วยสีหน้าประหลาดใจ
เบนนี่เองก็ตกตะลึงจนชะงักไป เขาไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าน้ำจะสาดขึ้นมาใส่เขา
แต่กระนั้น ไอรดาก็เล่นกับวาฬเบลูกาต่อโดยไม่ได้สังเกตเลยว่ารษิกากับคนอื่นมีท่าทีตกตะลึงแค่ไหน
ในที่สุดเจ้าหน้าที่ก็ให้พวกเขากลับไปที่นั่งเพราะการแสดงช่วงต่อไปกำลังจะเริ่มขึ้น
รษิกากับเด็กชายทั้งสองยังคงตะลึงอยู่ ในทางกลับกัน ไอรดาเดินจูงมือรษิกากลับมานั่งราวกับว่าไม่มีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้น
เลอศิลป์สังเกตเห็นว่าพวกเขาตะลึงกันจึงถามพลางขมวดคิ้วว่า “มีอะไรเหรอ?”
รษิกาหลุดออกจากภวังค์ทันที เธอเหลือบมองไอรดาก่อนจะกระซิบว่า “ไอรดา… เหมือนเธอจะพูดออกมาเมื่อครู่นี้”
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังพูดออกมาอย่างคล่องแคล่วและเสียงก็น่ารักด้วย
เลอศิลป์เหลือบมองลูกสาวด้วยความประหลาดใจและถามว่า “เธอพูดว่าอะไรเหรอ?”
รษิกาผงะกับคำถามเขา เธอตื่นเต้นมากที่ไอรดาพูดจนจำไม่ได้ว่าไอรดาพูดอะไร
อชิเสริมเข้ามาว่า “เธอบอกว่า วาฬเบลูกาหอมแก้มเธอครับ”
เบนนี่ที่นั่งถัดจากอชิทนความอยากรู้ไม่ไหวเลยถามว่า “ไอวี่ไม่ได้เป็นใบ้เหรอครับ?”
พวกเขาคิดมาตลอดว่าไอรดาเป็นใบ้ เพราะพวกเขาไม่เคยได้ยินเธอพูดเลยตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...