หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 152

รษิกาลังเลก่อนจะถามว่า “นี่ไม่ใช่ของไอรดาใช่ไหม?”

เลอศิลป์ยอมรับทันทีว่า “ผมซื้อของพวกนี้ให้อชิกับเบนนี่ เรื่องที่ผมพูดเมื่อสองสามวันก่อนผมว่ามันไม่ถูกต้อง พอกลับไปถึงบ้านผมก็คิดถึงสิ่งที่ผมได้พูดออกไป และรู้สึกว่าผมควรจะขอโทษพวกเขา แม้ว่าพวกเขายังเป็นเด็กอยู่ก็ตาม ผมเห็นของแบบนี้ในบ้านคุณ และคิดว่าอชิกับเบนนี่น่าจะชอบมันมาก”

พอพูดจบแล้ว เลอศิลป์ก็มองอชิและเบนนี่อย่างจริงจังและยื่นกล่องเหล่านั้นให้พวกเขาคนละกล่อง “ฉันขอโทษจริงๆ ที่พูดออกไปแบบนั้น ฉันหวังว่าเธอจะชอบของพวกนี้นะ”

อชิและเบนนี่มองดูของเล่นด้วยความยินดี

เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่เด็กผู้ชายจะชอบหุ่นยนต์และรถแข่ง ยิ่งไปกว่านั้น อชิและเบนนี่ยังมีไอคิวที่สูงกว่าเพื่อนๆ มาก พวกเขาจึงชอบของเล่นที่ซับซ้อนกว่าและสนใจของเล่นที่มีเทคโนโลยีสูง

พวกเขาเคยรบเร้าให้รษิกาซื้อของเล่นพวกนี้ให้ ทว่าบางอย่างก็แพงเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะชอบมาก แต่พวกเขาก็เข้าใจเหตุผลดีและไม่พูดถึงมันให้รษิกาฟัง

ดังนั้น พวกเขาจึงประหลาดใจที่เลอศิลป์รู้ว่าพวกเขาชอบอะไร

เบนนี่อดใจไม่ไหว จึงก้าวไปหาเลอศิลป์แล้วมองเข้าไปในกล่อง

มันมีของเล่นทั้งหมดที่เขาเคยเห็นในเว็บไซต์แล้วอยากได้ จบเกือบจะใช้เงินที่อชิโชคดีได้รับมาจากการซื้อขายหุ้นไปซื้อของเล่นพวกนั้น ซึ่งนั่นทำให้อชิถึงกับดุเบนนี่เลยทีเดียว

แม้ว่าอชิจะชอบของเล่น แต่เขาก็ลืมเรื่องที่เลอศิลป์ทิ้งแม่ของเขาไปไม่ลง เขายืนนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แต่อดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปในกล่อง

ใครๆ ก็มองออกว่าอชิและเบนนี่อยากได้ของขวัญจากเลอศิลป์

เบนนี่มองของเล่นอยู่นานก่อนที่จะหันไปหาแม่ของเขาเพื่อขอความเห็นจากเธอ

ถ้าแม่ไม่เห็นด้วย ฉันก็จะไม่รับของเล่นพวกนี้จากเขา ไม่ว่าฉันจะชอบมันมากแค่ไหนก็ตาม