หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1524

ระหว่างนั้นที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ คติยาจ้องมองคนทั้งสองที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าหนักใจ

ศศิตาถามอย่างเคืองโกรธ “เลอศิลป์ไปไหน? ฉันได้ยินมาว่าเขาอนุญาตให้เด็กบ้าสองคนนั่นมาอยู่ในบ้าน จริงหรือเปล่า?”

เอกพลนั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เขากุมขมับ “ไม่ว่าคุณจะไม่พอใจพวกเขามากแค่ไหน พวกเขาก็เป็นคนนอกกันทั้งสามคนนะ ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่คุณจะไปโกรธพวกเขา ถ้าคุณต้องการก็จัดการเลอศิลป์แค่คนเดียว เด็กพวกนั้นไม่เกี่ยวด้วย”

เมื่อได้ยินเสียงเขา ศศิตาก็พยายามตั้งสติ “ถ้ารษิกาไม่ได้ยั่วยวนลูกชายเรา แล้วทำไมเขาจะ…”

“คุณก็ประเมินเลอศิลป์ต่ำไป แล้วยังประเมินรษิกาสูงเกิดไปด้วย” เอกพลไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับศศิตาดี

ทั้งสองเป็นคนที่เขารัก เขาจึงตัดสินใจไม่เข้าไปแทรกระหว่างการโต้เถียงกันระหว่างลูกชายกับภรรยาของเขา

ศศิตาไม่อยากฟังเหตุผล เธอจึงสั่งคติยาว่า “เตรียมห้องนอนแขกให้เรา เราจะอยู่ที่นี่กันสักพัก”

คติยาไม่กล้าท้าทาย เธอจึงหันหลังแล้วขึ้นไปข้างบนเพื่อปัดกวาดห้องนอนแขกขณะที่แอบภาวนาอยู่ในใจ ฉันหวังว่าคุณรษิกาจะไม่ต้องมาเจอกับความโกรธของคุณศศิตาตอนที่เธอกลับมานะ

หลังจากเก็บกวาดห้องนอนแขกเรียบร้อยแล้ว คติยาก็รายงานกับศศิตาและเอกพลอย่างระมัดระวัง

“ขึ้นไปพักข้างบนกันก่อนเถอะ” เอกพลพูดด้วยเสียงทุ้มลึก

ศศิตายังคงเดือดดาล “ฉันนอนไม่หลับหรอก คุณขึ้นไปก่อนได้เลย ฉันจะรอจนกว่าเลอศิลป์จะกลับมาบ้านแล้วเคลียร์กับเขาให้รู้เรื่อง”

เอกพลถอนหายใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ยืนกรานอะไร เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปข้างบน

ศศิตานั่งอยู่ที่โซฟา เธอจิบกาแฟขณะที่เธอโมโหจนหน้าอกกระเพื่อม

เลอศิลป์ไม่ได้ปิดบังอะไรเรื่องที่เขาพาอชิกับเบนนี่มาอยู่ในบ้าน

เป็นผลให้เรื่องนี้แพร่ออกไปในหมู่ชนชั้นสูงในเวลาต่อมา

เมื่อศศิตารู้เรื่องนี้จากคนอื่นเข้า เธอก็รีบมาที่บ้านของเลอศิลป์ด้วยความโมโห เธออยากจะไล่อชิและเบนนี่ให้กลับบ้านตัวเองไป