หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1538

เลอศิลป์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เขารู้ว่ารษิกากำลังปิดบังอะไรบางอย่างจากเขาอยู่เมื่อเธอชะงักไปพักหนึ่ง

“ทำไมเขาถึงไม่ยอมพูดเรื่องงาน? มันไม่ดีกว่าเหรอถ้าสรุปสัญญาที่จะทำให้เขาได้ผลกำไรเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้?” เลอศิลป์ถามอย่างใจเย็นโดยพยายามจะเล่นไปตามน้ำ

รษิกาหลุบตาลงขณะที่เธอตอบว่า “เขาดื่มมามากและรู้สึกเหมือนเขาจะไม่ได้อยู่ในอาการที่จะคุยเรื่องธุรกิจได้เลย”

เจตนินดื่มจนเมาเหรอ?

เลอศิลป์หรี่ตาขณะที่เขาพูดว่า “ข้อตกลงทางธุรกิจส่วนมากก็จะปิดได้ตอนดื่มนี่แหละ เจตนินเป็นทายาทตระกูลดำรงกุล ผมเลยมั่นใจว่าเขาจะต้องปิดข้อตกลงผ่านการดื่มมาได้หลายต่อหลายครั้งแล้วล่ะ เขาต้องมีเหตุผลอื่นที่ไม่ยอมคุยเรื่องธุรกิจกับคุณ”

ดวงตาของรษิกาเบิกกว้างเมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เธอไม่สามารถเล่าให้เขาฟังถึงการเจรจาที่ล้มเหลวเพราะเธอปฏิเสธคำสารภาพรักของเจตนินไป

ขณะที่เธอไม่ได้มีใจให้เจตนิน เธอก็เชื่อว่าการสารภาพรักนั้นเป็นเรื่องส่วนตัว จึงไม่อยากเปิดเผยเรื่องนี้กับเลอศิลป์

รษิกามองเขาอย่างระมัดระวังขณะที่เธอพูดว่า “บางทีเขาอาจจะไม่อยากคุยเรื่องงานเพราะกำลังฉลองอยู่ก็ได้มั้งคะ ฉันจะไปเจอเขาอีกครั้งที่ดำรงกุลกรุ๊ปวันพรุ่งนี้ คุณพอมีเวลาจะไปกับฉันไหม?”

เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเจตนินอย่างไรหลังจากเกิดเหตุการณ์เมื่อครู่นี้

อีกอย่าง เธอยังต้องการให้เลอศิลป์ช่วยตรวจสอบรายละเอียดของสัญญาด้วย

เป็นธรรมดาที่เลอศิลป์จะไม่ปฏิเสธคำขอของเธอ

ขณะที่เขาไม่พอใจที่เธอปิดบังความจริงจากเขา เขาก็ยินดีที่จะลืมมันไปเพราะเธอต้องการให้เขาไปพบเจตนินกับเธอ

เช่นนั้นแล้ว หัวข้อการสนทนาของพวกเขาจึงเปลี่ยนไปเป็นเรื่องสัญญาที่พวกเขาจะเซ็นกับเจตนินในวันพรุ่งนี้

เมื่อเอกพลกับศศิตายังไม่กลับมาที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ เด็กทั้งสามคนก็มารวมตัวกันรอบๆ คติยาและเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้เธอฟัง