หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 154

ช่วงเวลาบ่าย

อัญชสาและฝนทิพย์นั่งตรงข้ามกันในร้านพันองศาคาเฟ่เพื่อดื่มกาแฟและพูดคุยกัน

ทันใดนั้นพวกเขาก็พูดคุยเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของอัครพล

“อัญชสา คุณจะไปงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของคุณปู่หรือเปล่า?” ฝนทิพย์ถามอย่างมีเลศนัย

อัญชสาได้ยินเรื่องงานวันเกิดมาบ้าง เพราะตระกูลคชาเรศสนิทสนมคุ้นเคยกับครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ และอัญชสาก็เชื่อว่าเธอจะต้องได้ไปร่วมงาน เธอพยักหน้าจึงและพูดว่า “ฉันจะไปนะ ทำไมเหรอ?"

ฝนทิพย์ถามว่า“ เอ่อ... แล้วเลอศิลป์จะมาด้วยกันกับคุณไหม? ใครๆ ก็รู้นี่นาว่าพวกคุณคบกัน!”

อัญชสาลังเลเมื่อได้ยินเรื่องนี้

เธอรู้ว่าเลอศิลป์จะไปร่วมงาน อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่คิดว่าเขาจะขอให้เธอไปกับเขาด้วย

แม้ว่าเลอศิลป์จะไม่ได้ยกเลิกการหมั้นกับเธอในตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เขาก็ไม่แยแสเธอเลย

ถึงกระนั้น ฝนทิพย์ก็ไม่รู้ถึงความกังวลของอัญชสาและพูดต่อไปว่า “คุณสองคนต้องมาด้วยกัน จะได้ทำให้นังผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าคุณเป็นใคร!”

ฝนทิพย์เกลียดรษิกาเพราะรษิกามีท่าทีที่เย็นชาต่อเธอ นั่นคือเหตุผลที่ฝนทิพย์เชิญอัญชสามาพบและพูดคุยกันเกี่ยวกับงานวันเกิด

รษิกาก็ไม่เท่าไรหรอกถ้าไม่ได้รับการปกป้องจากเลอศิลป์ ฉันอยากจะแสดงให้เธอเห็นว่า แท้จริงแล้วเลอศิลป์รักใคร!

อัญชสารู้ว่าฝนทิพย์กำลังหมายถึงใคร

อัญชสารู้สึกใจหายเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเลอศิลป์ปฏิบัติต่อรษิกาอย่างไร เธอจึงรีบตอบทันที “แน่นอนว่าเลอศิลป์และฉันยังคบกันอยู่ และเราจะไปงานวันเกิดด้วยกัน”

ฝนทิพย์ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น “เยี่ยมไปเลย! คุณคงไม่รู้สินะว่านังผู้หญิงคนนั้นมันหยิ่งผยองแค่ไหน เธอไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจนฉันแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นน้ำหน้าของเธอ ตอนที่คุณควงเลอศิลป์ไปงานเลี้ยง!”

อัญชสาก็อยากจะเห็นเช่นกัน

สำหรับอัญชสาแล้วเรื่องต่างๆ ไม่ราบรื่นนักตั้งแต่รษิกากลับเข้ามาในประเทศ

ดีล่ะ ฉันจะใช้โอกาสนี้ทำให้เธอถอดใจจากเลอศิลป์ไปเสียที!

จากนั้นอัญชสาและฝนทิพย์ดื่มกาแฟจนเสร็จและไปซื้อของกัน ก่อนจะแยกกันกลับบ้าน

เมื่ออัญชสากลับถึงบ้าน เธอก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดที่กำลังจะมาถึง

แม้ว่าเธอได้ให้สัญญากับฝนทิพย์ไปแล้วว่าจะไปงานเลี้ยงวันเกิดกับเลอศิลป์ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะโน้มน้าวให้เลอศิลป์ไปกับเธอได้อย่างไร

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพักอัญชสาตัดสินใจรวบรวมความกล้าและโทรหาศศิตา

“ว่าไงจ๊ะ?” เสียงของศศิตาดังก้องมาทันทีที่รับสาย

อัญชสาสงบสติอารมณ์ของเธอและพูดเชิงขอโทษ“ คุณศศิตาคะ ฉันได้ยินมาว่าบ้านคชาเรศกำลังจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้คุณปู่เร็วๆ นี้ แล้วเลอศิลป์จะไปหรือเปล่าคะ?”

“เขาจะไปนะ” ศศิตาตอบไปตามความจริง

หลังจากตอบไปแล้ว ศศิตาก็นึกได้ว่าอัญชสาและเลอศิลป์ทะเลาะกันเรื่องไอรดา เธอจึงเกลี้ยกล่อมอัญชสา “เมื่อถึงเวลาเธอก็ควรขอโทษเขานะ ฉันจะช่วยพูดแต่เรื่องดีๆ ของเธอให้ ยังไงพวกเธอสองคนก็ไม่ควรมาทะเลาะกันอยู่แบบนี้”

อัญชสาเห็นด้วย “ฉันก็คิดเหมือนกันเลยค่ะ แต่ว่า… เลอศิลป์ยังคงหลบหน้าฉันอยู่ ฉันเลยกลัวว่าเขาจะไม่อยากเจอหน้าฉันในงานเลี้ยง...”

เธอทำเสียงโศกเศร้า

ศศิตาไม่ได้คิดถึงข้อนี้ แต่พอได้ฟังที่อัญชสาพูดเธอก็พิจารณาอยู่ครู่นึงก่อนที่จะตอบว่า “มันไม่เป็นอย่างนั้นแน่ ที่เธอต้องทำก็คือเตรียมตัวไว้ให้พร้อมเท่านั้น ฉันจะบอกให้เลอศิลป์ไปรับเธอและพาเธอไปงานเลี้ยงนะ”

อัญชสาดีใจมากเมื่อได้ยินอย่างนี้ แต่เธอก็แกล้งทำน้ำเสียงประหม่า “ได้ค่ะ ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อม”

หลังจากนั้นศศิตาก็เตือนอัญชสาเรื่องอื่นๆ อีกสองสามเรื่องก่อนที่จะวางสายไป

อัญชสาเก็บความดีใจเอาไว้ไม่อยู่

เธอไม่ได้คิดเลยว่าจะพบทางออกจากเรื่องที่กังวลได้ง่ายดายขนาดนี้

ฉันล่ะอยากเห็นน้ำหน้าของนังรษิกาเมื่อฉันปรากฏตัวในงานวันเกิดพร้อมกับเลอศิลป์เสียจริงๆ!