หลังจากเด็กๆ ทานของหวานเสร็จแล้ว รษิกาก็พาพวกเขากลับเข้าไปที่โรงเรียน
เมื่อเธอกลับมาที่รถ และเห็นท่าทีเฉยเมยของเลอศิลป์ เธอก็อดถามไม่ได้ว่า “ฉันไปตกลงกับคุณตอนไหนคะว่าจะไปดูหนังบ่ายวันนี้?”
เลอศิลป์เหลือบมองเธอ เขาตอบไปตามความเป็นจริง “ผมขอโทษที่ผมถือโอกาสตัดสินใจไปแทนคุณ ไม่อย่างนั้น คุณคงจะไม่ยอมแน่”
เมื่อเขาอ่านใจเธอได้ตรงแบบนี้ รษิกาก็ได้แต่ละสายตาไป
เธอคาดเดาได้ถึงความคิดของเลอศิลป์ วันนี้ทั้งวันคงมีความหมายว่าเป็นการออกเดท
แต่มันก็ให้ความรู้สึกที่กะทันหันเกินไปสำหรับเธอ
เมื่อเธอไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ดวงตาของเลอศิลป์ก็เคร่งเครียด “เราไปดูหนังกันวันอื่นก็ได้นะ ถ้าคุณไม่พอใจ ส่วนเรื่องของขวัญของเด็กๆ ผมจะไปหาซื้อให้พวกเขาในช่วงบ่ายได้”
รษิกาจับความผิดหวังในน้ำเสียงของเขาได้ จึงรีบส่ายหน้าพลางยิ้มออกมา “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ฉันแค่คิดว่าฉันน่าจะแต่งตัวมาให้เหมาะกับโอกาสอย่างนี้”
ไม่นานนักหลังจากเธอพูดออกไป เลอศิลป์ก็มองเธอด้วยความรักใคร่ “ไม่จำเป็นหรอก คุณสวยเสมอในสายตาผม”
คำพูดแสนหวานของเขาทำให้รษิกาแก้มแดง
“ขนาดก่อนหน้านี้พนักงานเสิร์ฟยังละสายตาจากคุณไปไม่ได้เลย” เลอศิลป์เย้าขณะที่เขาเริ่มขับรถออกไป
รษิกาโต้กลับ “เธอมองคุณนั่นแหละ วันนี้ฉันไม่ได้แต่งหน้าเลยด้วยซ้ำ”
ในวันทำงาน เธอจะแต่งหน้าบางๆ และแต่งตัวให้เรียบง่ายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ถ้าไม่ใช่เพราะเลอศิลป์ เธอคงจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในร้านอาหารก่อนหน้านี้แน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...