หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 156

จากนั้นไม่นาน อัญชสาก็ออกมาจากห้องลองชุด

"ดีมาก สวยสมบูรณ์แบบทุกอย่าง” ศศิตาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นชุดของเธอ

หลังจากส่งยิ้มให้ศศิตา อัญชสาก็หันมามองเลอศิลป์ “เลอศิลป์ คุณอยู่นี่ด้วยเหรอ!”

เลอศิลป์เพียงพยักหน้าอย่างขอไปที

อัญชสาแสร้งทำเป็นไม่สนใจความห่างเหินของเขา เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณศศิตาชวนฉันมาแต่งตัวที่นี่ คุณว่าชุดของฉันเป็นยังไงบ้างคะ? มันไม่สวยเหรอคะ?”

จากนั้นเธอก็หมุนตัวเพื่ออวดชุดของเธอ

เลอศิลป์ไม่พอใจที่ศศิตาจัดฉากขึ้นมา เมื่อเขาได้ยินแบบนั้นเขาก็ตอบรับด้วยการพยักหน้าสั้นๆ และตอบว่า “ใช่”

อัญชสารู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีที่เย็นชาของเลอศิลป์ ถึงกระนั้นเธอยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

ในที่สุดศศิตาก็ยืนขึ้นและพูดว่า “ในเมื่ออัญชสาก็จะไปที่บ้านตระกูลคชาเรศเหมือนกัน เธอก็ควรนั่งรถไปกับเรานะ”

อัญชสายิ้ม “ขอบคุณค่ะ คุณศศิตา!”

หลังจากขอบคุณศศิตาแล้วอัญชสาก็มองไปที่เลอศิลป์ด้วยใบหน้าเจื่อนๆ

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและพูดว่า “ไปกันเถอะ” เนื่องจากศศิตาได้เอ่ยปากไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถปฏิเสธได้แม้ว่าเขาจะอยากปฏิเสธก็ตาม

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหันหลังเดินออกไปโดยไม่ชายตามองอัญชสาเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นอย่างนั้นอัญชสาก็ก้มหน้าลงอย่างหงอยๆ

ศศิตาเข้ามาปลอบโยนเธอด้วยการตบที่แขนเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณว่าไม่ต้องสนใจเขา