หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 158

รษิกาเงียบไปหลังจากที่เธอทักทายพวกเขา เนื่องจากอัครพลไม่เปิดโอกาสให้เธอออกไป เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ฟังการสนทนาของพวกเขา

ศศิตาละสายตาจากรษิกาและมองไปที่อัครพลอย่างจริงจัง “ช่างเป็นพรอันแสนวิเศษสำหรับตระกูลคชาเรศที่ตอนนี้คุณสบายดี!”

อัครพลยิ้มและพยักหน้าก่อนจะหันไปทางรษิกา “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณหมอรษิกา ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงยังนอนติดเตียงอยู่อย่างนั้นแน่นอน!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นจบลง ทุกคนก็หันมามองรษิกา

กุลธิดาพูดเสริมว่า “อันที่จริง คุณหมอรษิกาคือผู้ที่ช่วยชีวิตตระกูลคชาเรศไว้เลยนะคะ”

ด้วยคำพูดไม่กี่คำ เธอทำให้ศศิตาและคนอื่นๆ หันเหความสนใจไปที่รษิกา

รษิกาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้มออกมา “ฉันไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ช่วยชีวิตหรอกค่ะ แม้ว่าในฐานะหมอก็ตาม ฉันแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้นเอง ฉันยินดีมากๆ เลยนะคะที่ได้รักษาคุณอัครพล”

ความชื่นชมของอัครพลที่มีต่อเธอยิ่งเพิ่มขึ้นอีกเมื่อเขาเห็นว่าเธอถ่อมตัวเพียงใด

ศศิตาหน้าเสียเมื่อสังเกตเห็นท่าทีของอัครพลที่มีต่อรษิกา แต่เธอยังคงยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันว่า “ก็ไม่เลวเลยนะสำหรับหมอที่ยังสาวอย่างเธอ พวกเราเสาะหาแพทย์ที่มีชื่อเสียงมาตั้งมากมาย และกลับไม่มีสักคนที่รักษาได้สำเร็จ ช่างน่าประหลาดใจอะไรอย่างนี้นะ”

แม้จะดูเหมือนว่าศศิตาชื่นชมเธอ แต่รษิกาก็สัมผัสได้ถึงความเป็นปรปักษ์ในคำพูดเหล่านั้น

รษิการู้สึกหดหู่และเธอไม่สนใจศศิตา

อัญชสาไม่พอใจที่ทุกคนให้ความสำคัญกับรษิกา ทันทีที่ทุกคนเงียบลง เธอก็ปล่อยแขนของศศิตาแล้วเดินไปหาอัครพลเธอพูดด้วยน้ำเสียงมีจริตจะก้านว่า “คุณปู่อัครพลขา คุณปู่จะมีชีวิตที่ยืนยาวและไม่มีความเครียดแล้ว เพราะตอนนี้คุณปู่หายจากโรคร้ายแล้วนะคะ!”

อัครพลรู้สึกประทับใจเมื่อเห็นว่าเธอห่วงใยมากเพียงใด เขาพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าว่า “ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนดี เธอเองก็สมควรได้รับความดีความชอบที่หาหมอเหล่านั้นมาให้ฉันในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ไม่งั้นฉันคงทรมานมากกว่านี้แน่ๆ”

กุลธิดาก็รีบปลอบเธอเช่นกัน “อัญชสา เธอช่างเป็นคนใจกว้าง อันที่จริง เธอปฏิบัติต่อคุณปู่อัครพลเหมือนคุณปู่ตัวเองด้วยซ้ำ! พวกเรารู้สึกซาบซึ้งใจมากเลยนะ”

หลังจากพูดอย่างนั้น กุลธิดาก็นึกได้ว่าเลอศิลป์มีส่วนในการรักษาอัครพลอย่างไรบ้างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา “เลอศิลป์ เธอก็เช่นกันนะจ๊ะ ขอบคุณมาก” เธอกล่าวเสริม

เลอศิลป์พยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับ “เราแค่ทำตามหน้าที่ในฐานะลูกหลานครับ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น กุลธิดาก็มองชุดของพวกเขาทันทีและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ของดีมักมาคู่กัน จริงไหม? เธอเองก็อยู่กับอัญชสามาหลายปีแล้ว ฉันเดาว่าเราคงจะได้เจอกันอีกครั้งที่งานหมั้นของพวกเธอนะ!”